Piraten die Engels praten en als dieren tekeer gaan, maken de Surinaamse wateren onveilig. Deze piraten verdienen de zwaarste straf die mogelijk is in het land. Zeepiraterij waarbij slachtoffers gedwongen worden in de zee te springen, is een zeer groot verraad van een mens tegenover een ander mens. Het behoort tot de laagste niveaus waarop mensen kunnen zakken. Het is beestachtig gedrag en er moet radicaal en meedogenloos met deze lage zeepiraten worden afgerekend. Het probleem is al een tijdje latent aanwezig, oplossingen zijn uitgebleven. In Suriname is het bekend dat de burgers niet graag het beroep van zeevissen uitoefenen. Op rivieren wagen Surinamers zich wel, maar de zee is voor de meeste burgers teveel van het goede. Er zijn echter Surinamers die op zee gaan voor de visvangst, naast legale vreemdelingen veelal uit het buurland Guyana. Het zeeleven was vroeger niet voor mietjes, mede vanwege het ruige weer en vroeger de piraten in de Caribische wateren. De tijden lijken te zijn teruggekeerd. Er zijn buitenlanders die in onze territoriale wateren heer en meester zijn, net haviken. Er is gisteren weer een bericht in de media verschenen dat vissers die hun brood zochten op zee, ten prooi zijn gevallen aan deze piraten die waarschijnlijk grenzen aan het verleggen zijn. Dit alles maakt dat het beroep van zeevisser een zeer gevaarlijke aan het worden is. De visstanden zijn niet drastisch afgenomen, maar door de gevaren kan de prijs van vis wel stijgen. Ter zijde moet in dit kader ook worden opgemerkt dat het een wild west is in onze Surinaamse wateren, in die zin dat ook illegale vissersboten hier ongestoord kunnen komen oogsten. Het is dus duidelijk dat het zo niet verder kan in onze eigen wateren. De politie meldt dat gevreesd wordt voor het leven van drie vissers die officieel dus vermist worden. Het ongeval deed zich voor te Coppenamepunt waar vier vissers bezig waren te vissen. Deze vissers werden overvallen door vier gemaskerde en gewapende zeerovers. Wat het laagst is en vergelijkbaar met moord is het overboord laten springen van de slachtoffers. De mens is niet opgewassen tegen het gevaarte van de oceaan. De vraag is wie er echt achter de zeeroven zit. Zijn het ordinaire zeerovers of gaat het om al dan niet ingehuurde krachten die de bedoeling hebben om burgers en legale vreemdelingen uit het gebied te verjagen, zodat zij vrij spel hebben. De Surinaamse wateren zijn niet veilig meer. Waarschijnlijk gaat het om Guyanezen en dat vermoeden is niet nieuw. Een van de vier vissers, die het strand kon bereiken, kon getuigen dat de lage criminelen Engels spraken. Dat is een vast patroon. Surinamers worden niet doorgaans gearresteerd in Suriname op verdenking van zeepiraterij. Met Guyanezen is dat een ander geval. Zo werden op 11 september 2012 drie Guyanese mannen aangehouden die betrokken zouden zijn in een recente roof van zes vissersboten op de Pomeroon River. De vissersboten werden gestript van de buitenboordmotor en ze moesten dobberen op zee. Zij werden ontdekt door collega-vissers. In de berichtgeving van Guyana wordt geen gewag gemaakt van vreemdelingen, het zijn dus Guyanezen die dat ding toen deden. Eerder werden in februari 2012 tijdens een operatie die 24 uur duurde vijftien vissersboten beroofd op dezelfde Pommeroon River. In Guyana worden de vissers op de rivier beroofd door meer ordinaire criminelen aldaar. Het beroven van vissers is in Guyana ogenschijnlijk een meer normale crime, waaraan de nationale criminelen aldaar zich schuldig kunnen maken. In Guyana wordt niet gesproken over zeerovers, maar over rivierpiraten. Het is voor de burgers in dat land gewoner om laag te doen op zee dan voor onze burgers. Het probleem van Suriname is derhalve ook een probleem van de Guyanese regering. Burgers van het Guyanese land, een Caricom-land, bezorgen niet alleen overlast in Suriname, nu worden mensen overboord gezet. Drie vissers worden vermist. Er is een gezamenlijke aanpak nodig. Guyana moet helpen om zijn criminelen te isoleren in hun eigen land. In Guyana krijgt de Guyanese regering ondersteuning van energiebedrijf Repsol. In juni 2012 hebben de rivierpiraten het gelag moeten betalen tijdens het treffen met de politie.
De zeepiraterij waarbij nu mensenlevens gepaard gaan, is een inbreuk op het rechtsgevoel in Suriname en op de rechtsorde. Het is een inbreuk op de soevereiniteit, de territoriale integriteit. In Suriname moeten duurzame acties komen vanuit leger en politie om de wateren veiliger te maken. Er moet gecommuniceerd worden met Guyana. Piraten die in de kraag worden gevat, moeten zwaar worden gestraft. De regering moet het probleem serieus aanpakken. De visserijsector moet zich nu bundelen en opkomen voor de beroepsveiligheid. Samen moeten de ondernemers, zelfstandigen en de regering tot een verhoogde veiligheid komen.
