Mr. Jagernath Lachmon zou gisteren, indien in leven, 94 jaar oud worden. Op 19 oktober 2001 liet hij het leven. Na de gebruikelijke kranslegging en toespraken van onder andere de erevoorzitter van de VHP, Ramdien Sardjoe, voorzitter Chandrikapersad Santokhi en de NPS-voorzitter Gregory Rusland, werden er kransen gelegd bij het ‘kleine beeld van de grote staatsman’. Dagblad Suriname vroeg voorzitter Santokhi waarom Lachmon zijn geboortedag nog steeds wordt herdacht, terwijl de jeugd dat maar al te vaak aan zich voorbij laat gaan. Het interesseert mensen blijkbaar niet meer. Santokhi zei dat juist daarom zijn jaardag herdacht moet worden. Mensen moeten ervan bewust zijn wie hij was. ‘Niet een ieder heeft de eer in een samenleving om zoveel jaren na de dood herdacht te worden. Dat geeft aan dat alleen bijzondere mensen die eer krijgen.’ Volgens Santokhi was Lachmon een heel bijzonder mens die uitgegroeid is tot nationale leider. Hij was van heel eenvoudige agrarische afkomst. ‘Vooral zijn optreden in de politiek heeft indruk achtergelaten. Lachmon was een man van de consensuspolitiek. Hij is de persoon die gezorgd heeft dat spanningen ontkracht werden in de politiek, de religie en de etnische sfeer. We moeten nog steeds deze karakteristieken van Lachmon gaan gebruiken in onze multiculturele samenleving en we moeten beleid in dit land gaan uitstippelen op basis van gezag en respect en niet op basis van macht. En dat maakt dat mensen nog steeds de behoefte hebben om deze leider te eren’, benadrukte Santokhi.
Over de bewering dat de verbroederingspolitiek momenteel zwaar onder druk staan, door maatschappelijke factoren als de zware criminaliteit en culturele en politieke factoren, zei Santokhi dat teruggegrepen moet worden naar de idealen, principes en zienswijze van Lachmon over verbroedering. ‘ Nagegaan moet worden welke strategieën geschikt zijn om de verbroedering te bewerkstelligen. Lachmon heeft altijd gepropageerd, ‘respect voor elkaars cultuur, respect voor elkaars religie’, dus als er nieuwe culturen komen, moeten wij die accepteren, maar dat wil niet zeggen dat we datgene wat we hebben, overboord moeten gooien. We moeten dat juist verder ontwikkelen. Eenheid in verscheidenheid moeten we propageren. Wij als oppositie moeten nog scherper zijn, omdat we ook merken dat door het regeerbeleid heel wat principes onder druk komen te staan zoals de rechtstaat, waarden, normen en vrijheden.’
