Heel vaak wordt gezegd dat elk volk de regering krijgt die het verdient. Dat kan min of meer ook gezegd worden voor de rijstsector. De rijstsector zou dan de toestand verdienen waarin het zich nu bevindt. En de toestand wordt al geruime tijd getypeerd door klagen over infrastructuur, inputs en prijzen. Jaren komen en jaren gaan voorbij, ministers komen en ministers gaan voorbij, hele regeringen komen en hele regeringen gaan voorbij. Wat trouw blijft, zijn de problemen van de rijstboeren. De fout wordt nooit intern gezocht, de vinger wordt altijd naar buiten gewezen. De rijstsector lijkt op een verwend kind, niet een partner. Het grootste probleem van de rijstsector is niet een minister, maar de rijstsector zelf. De grootste vijand van de rijstboer is de rijstboer zelf of om het meer concreter te stellen, het feit dat de boeren elkaar niet vertrouwen. Er is een diep geworteld wantrouwen, dat wellicht historisch of antropologisch zich het best zal kunnen laten verklaren. Feit is dat dezelfde rijstsector in hetzelfde geografisch gebied dat hetzelfde water van Nickerie gebruikt, voor dezelfde uitdagingen staat en kampt met een zekere houding van de regering, niet in staat is eenduidig een standpunt vast te stellen. Waarom is het ondanks zoveel gemeenschappelijkheid toch moeilijk om in een klein district met een vrijwel homogene bevolking betrokken in een kleiner wordende sector, om ondanks verschillende verenigingen, een eenheid te vormen. Welke factoren die de boeren scheiden zijn zo krachtig dat ze sterker zijn dan de gevaren en bedreigingen die alle rijstboren gemeenschappelijk hebben. Over het functioneren van de LVV-minister is kort na zijn aantreden veel kritiek, ook duidelijk naar voren gebracht tijdens de reshuffling. Toegegeven moet worden dat er wel af en toe bewegingen zijn vanuit LVV die hoopgevend zijn. Maar dat lijken meer geïsoleerde en incidentele maatregelen. We riepen hier ook de LVV-minister op om de sectorondernemers tot echte partners te maken en de organisatiegraad in de branche te verbeteren. Dat is niet gebeurd, tot recentelijk toen de LVV-minister opeens met iedereen om de tafel wil zitten. De haast heeft wellicht te maken met een luider wordende roep vanuit de sector en de burgerij om de minister de laan op te sturen. Vanuit de branche zijn ministers eerst verguisd, daarna kort voor de verkiezing weer ondersteund en daarna weer afgemaakt. De Vereniging voor Padieproducenten (VPP) heeft genoeg van de LVV-minister. Die moet nu opstappen. Hij zou niet capabel genoeg zou om deze functie naar behoren uit te oefenen. Sinds het aantreden van deze minister zou de rijstsector sneller achteruit hollen. De VPP zou ook hebben geklaagd dat de sector getypeerd wordt door chaos, er zou niet veel georganiseerd en geordend zijn. Het is opmerkelijk dat een rijstproducentenorganisatie klaagt over chaos. Is het niet de organisatie die in haar sector zelf orde moet helpen scheppen? Waar is de organisatie in haar pogingen gestrand, door wie is ze tegengewerkt? Of moet de regering de boeren bij de handen pakken en naar een boerenvereniging brengen. De VPP hamert nog op uitkeringen en de afschaffing van de government take.
Terwijl de VPP de LVV-minister afwijst, is de andere rijstproducentenorganisatie SPBA helemaal weg van de bewindsman. Die heeft vertrouwen in de LVV-minister. De VPP noemt een ingezaaid totaal areaal van 19.000 hectare, de SPBA gaat uit van 24.000 hectare. De twee boerenorganisaties hebben dezelfde belangen maar voeren kennelijk geen overleg met elkaar. De verdeeldheid werkt in het voordeel van groepen die baat hebben bij een rijstboerenkorps zonder inspraak. De LVV-minister voelt kennelijk al een hitte door de aanhoudende oproepen van de VPP. Hij is van plan de hele agrarische sector vandaag te ontvangen. Het gaat dan om de pluimvee-, landbouw, rijst- en visserijsector. De minister is nu wakker geworden en wil samen komen tot oplossingen. De klagende VPP is ook uitgenodigd. Wat als de voorzitter straks gezet wordt in een commissie, die moet helpen oplossingen te vinden? Wat als de situatie ondanks de commissie toch blijft aanhouden? Zal de voorzitter nog steeds kritisch blijven? De LVV-minister weet dat een rapport over fiscale maatregelen in 2008 was ingediend. Nu is hij wel van plan deze uit de kast te halen. De vergadering vandaag zal zich over dit rapport buigen.
De LVV-minister moet ervoor waken dat hij met de grote meeting brandjes blust. Er moet een regelmatig gestructureerd agrarisch overleg(orgaan) komen, in tijden van tegenspoed en voorspoed. Daarin moet ook de afdeling Agrarische Productie van de Technologische Faculteit van onze universiteit zitting hebben. De sector moet vertegenwoordigd worden door representatieve groepen in de overlegstructuur. De onderverdeling naar landbouw, veeteelt en als derde visserij kan bij deze geboden zijn. Alle wensen en grieven over het agrarisch beleid moeten hierin besproken worden. Voor zware zaken moet dit overlegorgaan hogere organen als de Staatsraad, Tripartiet Overleg en de SER raadplegen voor zover zaken niet buiten hun competentie vallen. Een hoger Agrarische Raad zou niet misplaatst zijn, mede met het oog op de regionale doelstellingen van de regering wat de agrarische productie en afzet betreft.
