Is het bezoek van de PL-leider aan Indonesië deel van de economische diplomatie of een door de staat betaalde privévakantie? De leider van de PL heeft zoals gemeld in de media een mandaat van de president om te onderhandelen met o.a. Indonesiërs en Indonesische bedrijven en eventueel deals te sluiten. Enige dagen terug is vernomen dat een handelsmissie, onder leiding van de PL-leider, voorlopig niet meer doorgaat. De uitstelling van de handelsmissie is niet van korte duur naar verluidt. Er is eerder in de media bericht dat de PL-leider vindt dat er veel mogelijkheden zijn in Indonesië om zaken te doen. Enige weken terug werd gemeld dat de ambassadeur van Indonesië, de partner van de PL-leider, zich niet comfortabel voelt op de missie. Onder de gegeven omstandigheden zal er van die uitzending niet veel komen. We betreurden deze situatie in een Next Eleven (N-11)-land. De N-11 zijn 11 landen die de meeste progressie boeken in economisch opzicht, gevolgd door de 5 Brics-landen. In elk geval is het nooit een uitvinding geweest van de politicus in kwestie dat er veel zaken te doen zijn in Indonesië en andere Aziatische landen. Suriname heeft al eerder op grootscheepse schaal zaken gedaan met o.a. Indonesische bedrijven. Er was veel kritiek op de contracten en de wijze waarop de contracten werden uitgevoerd. De politicus had aangegeven dat het voor hem gemakkelijker zou zijn om zaken te regelen omdat zijn partner ambassadeur is van Indonesië. In de eerste plaats moet hier nu opgemerkt worden dat defacto er niet veel uitgevoerd wordt door de ambassadeur, ook niet wat de economische diplomatie aangaat. In de tweede plaats moet het met een presidentieel mandaat niet veel moeten uitmaken welke Surinamer op de Indonesische post zit. Het feit dat de relatie een reden is om een partner tot leider van handelsmissies te maken, gaat dus niet op. Indertijd had de politicus aangegeven dat het de taak van zijn partner was als diplomaat om de economische betrekking met Indonesië aan te halen. De laatste keer toen deze diplomaat in het nieuws was, was toen ze vanuit Nederland meldde dat ze ziek was en zich niet goed voelde in Indonesië. Een duurdere wagen en familieleden zouden toen in stelling zijn gebracht om het haar enigszins naar haar zin te maken in het Aziatisch land. De handelsmissie zou in de delegatie ook hebben de LVV-, de HI- en de NH-minister. Nu zal eerst de Buza-minister een bezoek brengen aan Indonesië. Daarna zal een handelsmissie volgen. Wat is er gebleven van het gewichtige presidentiële mandaat is een vraag die wij ons kunnen stellen. De conclusie die hieruit kan worden getrokken, is dat de ambassadeur Suriname geen wortel heeft kunnen laten schieten in het Aziatisch land. Er zijn geen netwerken aangelegd van waaruit deals geïnitieerd kunnen worden. Diplomatiek moet de Buza-minister eerst initiële daden stellen voordat een handelsmissie vanuit de overheid daar aan de slag kan. De PL-leider reist alvast af naar Indonesië, met als doel een bezoek aan zijn gezin. Verder zal hij naar verluidt van gedachten wisselen met autoriteiten over de intensivering van de samenwerking met Suriname. Onduidelijk is of dit een dienstreis is. Als het een dienstreis is, dan rijst de vraag wat de PL-leider met autoriteiten te bespreken heeft, als een bezoek van onze Buza-minister noodzakelijk is voordat de politicus zijn werk kan doen. Deze besprekingen met onduidelijke autoriteiten zijn daarom twijfelachtig. Als teruggekeken wordt, dan valt op dat het een gewoonte is van de PL-leider op zich op te werpen als persoon die investeerders zoekt. In de NF-periode is hij ook op zoek gegaan naar investeerders in Thailand en Indonesië. Het resultaat uit deze missies is niet veel. Hij zou zelfs een sultan hebben bezocht in Indonesië, maar het mocht niet baten. Waarop het dus nu lijkt, is dat het gewoon gaat om betaalde vakantietrips waar politici onder een grote naam, zoals economische diplomatie, reizen. Het resultaat is doorgaans nul. De reizen en het gewichtige mandaat dienen ook een politiek doel. De PL-leider profileert zich als een reïncarnatie. Zijn grootheid als politieke en Javaanse leider bewijst hij met deze reizen en de zogenaamde presidentiële vrijbrief. Hoe over bezoeken in Suriname gebluft wordt, is ook zeer opmerkelijk. Er is ook door de PL-leider gebluft dat uit de ontvangst van een ambassadeur afgeleid moet worden dat Suriname heel belangrijk is voor Indonesië. Wel beschouwd gaat het om standaardprotocollen, die routinematig opgevoerd worden door eenheden van de gewapende macht. In Suriname doen wij dat ook. Deze regering worstelt met een paar kwalen waarmee ook de vorige regering zat. Onder pressie wordt een deel van de staatskas ter beschikking gesteld aan sommige politici om hen zoet te houden. Onder het mom van een noemer die gelieerd is aan het ontwikkelingsplan reizen deze politici dan de wereld rond. Waarschijnlijk worden er wel politieke zaken voor de eigen politieke partij geregeld in massaproductielanden zoals propagandamateriaal, maar voor de staat en het algemeen belang speelt men niks klaar. Opvallend is dat dezelfde personen ongestraft zo om kunnen gaan onder de noemer van economische diplomatie. Tot nu toe is er daarvan door de betreffende politici niets bereikt. We kijken uit wat zijn recente reis aan concrete handeldeals brengt. Het zou een verademing zijn als hij ons verrast.
