‘De consument zal meer moeten betalen voor rijst, indien de boeren een hogere prijs krijgen voor een baal natte padie’, voorspelt een rijstverwerker tegenover Dagblad Suriname. De hogere opkoopprijs zal meer kosten met zich brengen voor de opkopers en verwerkers. Die extra kosten zullen doorberekend worden in de prijs die de verkopers lokaal zullen aanbieden. Faïek Ataoellah van Nick Rice zegt dat de lokale consumentenprijs al geruime tijd stabiel is en in de afgelopen week zelfs verlaagd is. Nick Rice zet de door haar verwerkte rijst lokaal af. Ze hanteert een consumentenprijs van SRD 59 voor een zak witte rijst van 25 kilo. Voor dezelfde hoeveelheid betaalt de groothandel SRD 56. Ataoellah zegt dat de wereldmarktprijs voor zowel cargo als witte rijst momenteel niet voordelig is voor de Surinaamse rijstexporteurs. Dit heeft te maken met het feit dat de Surinaamse rijst veel duurder is, vanwege een hoge kostprijs.
‘Suriname is het enige land waar de rijstbouw niet gesubsidieerd wordt. Alle andere landen in de wereld zijn ertoe overgegaan hun rijstsector te subsidiëren. Hierdoor kunnen de rijstboeren in de andere rijstproducerende landen vanwege een lagere kostprijs, veel beter concurreren op de internationale markt. De kosten hier zijn hoog, omdat vrijwel de gehele keten geliberaliseerd is. Inputs en brandstof zijn allemaal in prijs gestegen en worden niet gesubsidieerd’, zegt Ataoellah. De internationale marktprijs van witte rijst is op dit moment US$ 620 per ton, terwijl Suriname dit, door de hoge kosten, afzet voor meer dan US$ 600. Het is uiteindelijk de exporteur die op verlies draait; om dat te compenseren wordt er ook lokaal afgezet. De internationale prijs van cargo zit op het niveau van US$ 480 per ton, maar Suriname zet dit product af voor het niet rendabele bedrag van US$ 470.
