De ambassadeur van Indonesië lijkt te zijn verbannen door iets of iemand in Suriname. Indonesië wordt door analytici aangeduid als een Next-11 (N-11)-land: een land dat sterk opkomt in het kielzog van de BRICS-landen. Suriname heeft al een tijdje diplomatieke banden met Indonesië. Uit de recente betreurenswaardige ontwikkelingen op deze post dringen een paar vragen aan de belastingbetaler op. Draait in het buitenlands beleid en de diplomatieke dienst van Suriname om personen of om het dienen van het Surinaams belang? Wat zou je verwachten van een regering die in haar beleidsperiode niet meer kan rekenen op ruime begrotingssteun vanuit een ex-kolonie en zelf geen royale inkomsten heeft? Economische diplomatie komt dan snel op als een van de weinige gezonde opties. En voor de economische diplomatie zijn doorgewinterde diplomaten nodig op de belangrijke posten, in principe op alle posten. Mogelijkheden kunnen op toch wel onmogelijke plaatsen zich voordoen. De ter plaatse aanwezige diplomaat moet dan goed onderlegd zijn om voor zijn/haar land profijt te halen, maar soms ook om hulp te bieden. Dit laatste is ook onderdeel van de economische diplomatie, de ontwikkelingsdiplomatie. Het concept van slimme diplomatie is onderkend door deze regering. In de praktijk zien wij echter dat het niet overal doorwerkt. Het buitenlands beleid van de regering is duidelijk. Van daaruit wordt de uitvoering gepland, waarvan een belangrijk deel behoort te gaan via de diplomatieke dienst. Deze dienst moet nu meer dan ooit gevrijwaard worden van alle verspillingen en de filosofie die uitgaat voor alle diplomatieke posten moet identiek zijn. Het moet lijken alsof een en dezelfde ambassadeur overal zit. Slabakkende diplomaten en politieke regelarij zijn zaken die een aanfluiting zijn voor onze diplomatieke dienst. Er is op de lijst van bevriende landen een aantal mogendheden die ons in hun vlucht naar hogere oorden kunnen optrekken. De regering moet ervaren diplomaten en goed opgeleide academici op deze posten zetten. Het gaat dan onder meer om de posten in de BRICS-landen (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika) waarvan gezegd wordt dat ze de wereldorde al op hun kop zetten. De BRICS worden op de huid gezeten door een aantal minder grote N(ext)-11-landen die ook grote vorderingen maken, waaronder ook Indonesië naast Turkije, Mexico en Nigeria als de grotere landen. Nu lezen wij in de krant dat wij een ambassadeur in Indonesië hebben die niet lekker in haar vel zit in dit land. De ambassadeur heeft geen bewezen diplomatieke ervaring. Haar aanstellen als ambassadeur is door de samenleving aangemerkt als regelarij van de directe kring door een politieke leider, die vaak is verweten dat hij goed is in het plat ordinair chanteren. De ambassadeur is een partner, naar verluidt geen echtgenote, van deze politieke leider. Door diplomatieke insiders was al voorspeld dat het zetten van een concubine en misschien een single vrouw op de ambassadeurspost in Indonesië, getuigt van diplomatieke naïviteit. Het zou mogelijk ook geïnterpreteerd kunnen worden als een gebrek aan respect voor de dominante religie in het Islamitisch land. Wat wij ook vreemd vonden, is dat bij het uitzetten van het voorgenomen beleid van de ambassadeurs tegenover de president, de Indonesische ambassadeur ook niet aanwezig was, althans geen presentatie gaf. Het was voor het eerst in 14 jaar dat ambassadeurs bij elkaar waren. Elke ambassadeur kreeg de opdracht mee een jaarprogramma te schrijven in maart 2012. Hoe ver is het met die plannen? Wat zijn de plannen, ook die van Indonesië? Er werden inleidingen verzorgd over het nieuwe buitenlands beleid en economische diplomatie en wat er verwacht wordt van de diplomaten. De Indonesische ambassadeur was niet aanwezig. Dat kwam door ziekte van haar zoon.
Het niveauverschil tussen de vorige ambassadeur op de betreffende post en de huidige is niet onaanzienlijk. Dat komt door het instapniveau van de vorige ambassadeur en dat blijkt uit het feit bijvoorbeeld dat ze een wetenschappelijk werk heeft kunnen publiceren op basis van haar ervaringen in het land. Overigens moet hier opgemerkt worden dat voor het publiek het niet duidelijk is wat de vorige ambassadeur concreet heeft betekend onder de vorige regering, die weliswaar vanuit een ander buitenlands beleid opereerde.
In de berichtgeving rond het uitstel van de aanbieding van geloofsbrieven aan Australië merken wij enige inconsistentie, die meestal een teken is van het feit dat er meer schuilgaat dan wat verteld wordt. Zo zou de Indonesische ambassadeur in Nederland zijn en zodanig ziek dat zij niet mag afreizen naar Indonesië. Er is dus sprake van een attest: een verschoonbaar verzuim van het werk. Er wordt echter vermeld dat omdat de ambassadeur niet kan afreizen, ze ook niet naar Australië kan voor het aanbieden van haar geloofsbrieven. Wanneer de ambassadeur gezond is, is waarschijnlijk niet duidelijk omdat ook niet bekend is wanneer de geloofsbrieven moeten worden aangeboden. Die van Filippijnen is gepland voor helemaal eind van het jaar, dus december.
De ambassadeur van Indonesië lijkt te zijn verbannen door iets of iemand in Suriname. De ambassadeur voelt zich niet gelukkig in Jakarta. Reden te meer om aan te nemen dat er niets uit zal gaan van de ambassadeur. Het moet er niet op gaan lijken dat iets of iemand de ambassadeur liever niet in het land wil hebben, dus ver van de zaken in Suriname. Om de ambassadeur zoet te houden, worden nu uitgaven gedaan. Dus in plaats van dat Suriname centraal wordt gezet, is dat nu de ambassadeur. Ze wordt zoet gehouden met speeltjes, zoals een nieuwe Mercedes Benz met belastingcenten van u en ons. Ook worden familieleden in dienst genomen, zodat het toch een beetje als thuis aanvoelt. In Suriname is het dus mogelijk dat een deel van de familie diplomaat wordt zoals er advocaten-, artsen- en notarissenfamilies zijn. Het essentieel verschil zit hem wel hierin dat bij de laatsten er behoorlijk op de universiteit moet worden gezweet. In Suriname worden familieleden diplomaat bij hordes als ze geluk hebben, gebrek aan kennis en diplomatieke vorming is geen bezwaar. Het is zeer te betreuren dat diplomatieke posten worden gebruikt als elke willekeurige positie voor vrienden en familie om veel te verdienen.
