Politieke instituten dienen zich te ontwikkelen tot professionele organisaties om ideële doelstellingen die zij zich gesteld hebben, te kunnen verwezenlijken. Het gaat immers om de belangen en verlangens van de burgers. In een democratisch bestel gekenmerkt door vrije, geheime en eerlijke verkiezingen zoekt men naar draagvlak bij de kiezer. Politieke partijen proberen daarin elkaar de loef af te steken. In het politiek krachtenspel is een stevige oppositie binnen het kader van de wettelijke bepalingen, absoluut noodzakelijk. Het is een katalysator voor dynamiek en veranderingsprocessen. Politieke competitie is een absolute voorwaarde voor politieke records. Dat dwingt tot scherpte, aanpassing en ontwikkeling. In de politiek gaat het om politieke macht. In een democratische rechtsstaat is er doelbewust sprake van een machtsevenwicht waarbij machtsmiddelen onder strikte voorwaarden mogen worden aangewend. Goed beschouwd is politieke macht het middel om beleid te kunnen uitvoeren. Het belang van alle burgers moet gediend worden; niet het stelselmatig begunstigen van de eigen groep of een partijpolitieke elite. Machtsevenwicht komt tot stand op basis van opgelegde machtsbegrenzing. Politieke macht kent dus machtsbeperkingen ter voorkoming van misbruik en willekeur.
Er is een tendens waar te nemen waarbij doelbewust gewerkt wordt aan machtsconcentratie door politieke macht te verbinden met financiële macht.
Een analyse van de huidige financiële, maatschappelijke en politieke ontwikkeling leert dat de meest dominante politieke partij in de coalitie een effectieve intrede heeft gedaan in het financieel-economisch gebeuren. Zijn wij er gelukkig mee dat een politieke partij zich ontwikkelt tot een financieel-economisch machtsblok? Deze doelbewuste verwevenheid leidt een nieuwe episode in binnen de politiekvorming in Suriname. Een gegeven waarmee de NPS en overige oppositionele partijen terdege rekening moeten houden bij het ontwikkelen en uitvoeren van eigen politiek strategisch beleid.
Dat politieke bonzen lijnen hebben met de commercie of zelfs deel hebben in handel- of productiebedrijven komt weleens voor. Anders wordt het als er een doelbewuste structurele verstrengeling is van politieke partij en economische sector. De huidige machthebbers hebben lijnen uitgezet om zich te ontwikkelen tot een financieel machtsblok. Participatie in de goudsector met zijn enorme financiële potenties is zeer aanlokkelijk. Een eventuele privatisering van Staatsolie geeft lucratieve voordelen, maar wordt het volksbelang uiteindelijk hiermede wel gediend? De vele concessies betreffende de mijnbouwsector, houtsector, vergunningen voor casino’s, handel en industrie laten een opmerkelijke belangenverstrengeling zien die verregaande gevolgen kan hebben. In toenemende mate zal het moeilijk worden voor onafhankelijke bedrijven voor faire competitie en eerlijke toewijzing. Daarbij wordt buiten beschouwing gelaten de verholen bedreigingen en vrees voor mogelijke rancune.
Het gaat dus om economisch perspectief voor een partijpolitieke elite, dat gericht is op consolidatie van macht. Kopstukken beschikken over politiek-bestuurlijke power en een financieringspotentieel en een niet te onderschatten netwerk.
De tragiek is dat er te veel Surinamers thans onder een onaanvaardbaar bestaansminimum leven en mindri mun “skeer” zijn (een lege portemonnee hebben), terwijl de staatsinkomsten juist aanzienlijk zijn gestegen. De gunstige prijzen van onze non-renewable exportproducten goud, olie, etc.. hebben gezorgd voor een grotere financiële armslag. De extra staatsinkomsten moeten verstandig worden aangewend. In elk geval zal de regering moeten investeren in duurzame productiesectoren. De aankomende miljarden investeringen van multinationals zoals New Mont, Iamgold, maar ook de gigantische investeringen van Staatsolie moeten uiteindelijk leiden tot een duurzame welvaart, een sociaal rechtvaardige samenleving en welzijn voor de totale Surinaamse natie.
De bodemschatten zijn van de gehele natie; niet van een kapitaalkrachtige politieke elite en de aan hen gelieerde personen. De voorgenomen privatisering van Staatsolie moet onder de huidige omstandigheden krachtig worden afgewezen.
Ivan Fernald
