Met veel genoegen deel ik mijn inzichten vandaag met u aangaande emancipatie, ontwikkeling en natievorming. Bij mijn bestudering van deze drie begrippen kwam ik tot de slotsom dat ze onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Wanneer wij namelijk de woordenboeken in verschillende talen er op na slaan, wordt als uitleg voor emancipatie gegeven het streven naar gelijke rechten en zelfstandigheid, maar sterker vind ik persoonlijk: bevrijding van wettelijke, sociale, politieke, morele of intellectuele beperkingen. Het omvat het zelfbewuster worden en opeisen van gelijke of gelijkwaardige rechten door zij die achtergesteld zijn. Het leidt ertoe dat je in staat bent je onafhankelijk van anderen te ontwikkelen.
Emancipatie is een proces dat plaatsvindt in het individu, de persoon zelf, de omgeving van de persoon en tot slot in de samenleving. Het is niet slechts een fysieke bevrijding, maar nog belangrijker daarin is de geestelijke/mentale bevrijding.
Door emancipatie ben je in staat je te ontwikkelen, waarbij ontwikkeling niet slechts betekent titels voor en achter je naam, maar eerder gezien moet worden als het verbeteren, vergroten, verdiepen, verfijnen, het perfectioneren van je talenten. Dit leidt tot vergroting van kennis, bekwaamheden en vaardigheden. Het uit zich in vooruitgang, zelfstandigheid, welvaarstoename en sociale vooruitgang. Kortom een verbeterde leefsituatie.
Gezonde natievorming is het proces waarbij de culturele identiteiten van onze verschillende gemeenschappen steeds meer gaan beseffen hoe vervlochten we met elkaar zijn, een heel sterk besef hebben van al hetgeen dat ons bindt, dat de één niet is zonder de andere, ongeacht verschillen in kleur, etnische afkomst, religie of geslacht. In dit proces speelt de overheid een actieve rol. Dit proces van natievorming kan alleen op een gezonde wijze tot stand komen binnen een gemeenschap van geëmancipeerde, ontwikkelde burgers.
Dit laatste impliceert dat iedereen meedoet, zonder barrières, zonder belemmering op welk niveau dan ook. Echter is het duidelijk dat we het eindpunt nog niet hebben bereikt, anders zaten we hier niet vandaag om na te gaan hoe we 50% van deze samenleving uit de achtergestelde positie kunnen halen.
Door de jaren heen heeft het aantal vrouwen in ons parlement en in andere hoge bestuurlijke functies sterk gefluctueerd en nu in 2012 worden wij geconfronteerd met vertegenwoordiging van vrouwen die niet is naar tevredenheid, welke in schril contrast staat tot zelf onze buurlanden en landen in de regio. U zult het met me eens zijn dat dit absoluut niet ligt aan de capaciteit en kwaliteit van de Surinaamse vrouw. En dat kan alleen betekenen dat het ligt aan het systeem en de omgeving waarbinnen de Surinaamse vrouw zich moet emanciperen en ontwikkelen.
Er zullen misschien mensen zijn die zeggen, maar waarom moeten er meer vrouwen? Waarom moet er verandering komen? Het is toch goed zo. De vrouwen zelf willen niet! Echter zeg ik u dat een ieder die met mij de droom koestert dat Suriname op een dag een hechte en gezonde, democratische en rechtvaardige natie zal zijn, beseft dat dit niet te bereiken is op halve kracht. Het is niet te bereiken zonder de volledige bijdrage van representanten van 50% van deze samenleving. We moeten onze bevrijden van die gedachtegang en de ontwikkeling doormaken naar de volgende fase. Vrouwen horen erbij, zij aan zij, als volwaardige politieke partners van de mannen.
In dit proces van emancipatie van de Staat Suriname, zijn het niet alleen de vrouwen die zich moeten ontdoen van het gevoel van inferioriteit en ondergeschiktheid, maar het zijn ook de mannen die moeten emanciperen en zich bevrijden van de gedachten dat vrouwen geen volwaardige bijdrage kunnen leveren aan de vormgeving van ons geliefd Suriname en alleen verantwoordelijk zijn voor de instandhouding van het gezin.
Je kan je afvragen waar te beginnen, maar ik vergeet nooit de tekst die altijd op het bord stond op de Christus Koning Muloschool onder leiding van onze directeur toen mevr. Van Els: ‘Verbeter de wereld, begin bij je zelf!’. Ook Mahatma Gandhi zei dit: ‘You have to be the change that you want to see in the world.’
Wij vrouwen moeten bij onszelf beginnen met die geestelijke emancipatie. Angst, vrees en zelfcensuur hebben geen ruimte binnen de emancipatie gedachte. Leiderschap, moed en liefde voor ons Suriname welke tot uiting komt in een rechtvaardige en respectvolle behandeling van elke medeburger, ongeacht geslacht, etnische afkomst of politieke kleur. We moeten onze moeders, vaders, dochters en zonen, broers en zusters, neefjes en nichtjes, collega’s overal, aansporen om hun talenten te ontwikkelen, om onbevreesd te zijn in het uiten van hun mening en visie. Hun ontwikkeling samen met ons in eigen hand te nemen, onafhankelijk van anderen. Het voetlicht niet te schuwen als we onze boodschap moeten brengen, confrontatie niet uit de weg te gaan als we weten dat we waarheid en rechtvaardigheid aan onze kant hebben. Nelson Mandela zei dit eens heel pakkend: ‘To be free is not merely to cast of one’s chains, but to live in a way that respects and enhances the freedom of others.’ Echte vrijheid is niet slechts het afwerpen van je eigen beperkingen, maar te leven op een wijze welke de vrijheidsbeleving van anderen respecteert en verbeterd. Vrouwen van Suriname in stad, district en binnenland, ik roep u op: Laat uw stem horen, niet alleen in de gangen en op de achtergrond in een soort souffleur functie, maar luid en duidelijk aan de hoofdtafel. Wij moeten onze gemeenschappelijke rechtvaardige aanspraken en belangen behartigen en verdedigen.
Ook de overheid heeft hierin een bijzondere rol te vervullen, middels de haar ten dienste staande middelen in wetgeving, onderwijs en organisatie van de maatschappij middels beleid afgestemd op de totale Surinaamse bevolking. Ik doe daarom een beroep op de overheid om te zorgen dat er een plaatsings- en benoemingsbeleid wordt gehanteerd van de ‘the right person on the right place’. Dergelijk beleid vergroot het respect en waardering voor beleidsmakers en uitvoerders, het is rechtvaardig en eerlijk naar de persoon in kwestie, aangezien het hen in de gelegenheid stelt succesvol te zijn en nodigt uit tot navolging en bovenal is het in belang van de Staat Suriname. Hanteert u een systeem dat oprechte inzet en ontwikkeling beloont!
Vele onderzoeken hebben uitgewezen dat in dit proces naar volledige emancipatie van een land, ngo’s onmisbaar zijn. Ook de Surinaamse ngo’s roep ik dus op om hun programma’s, projecten en alle daaruit voortvloeiende activiteiten te richten op de volledige emancipatie van vrouwen, jong en oud, maar ook van mannen van alle leeftijden.
De gemeenschap heeft een belangrijke rol, om deze veranderende rol van ons allen kritisch te volgen, te ondersteunen en te bewaken.
Een belangrijke rol is ook weggelegd voor de media. Laat u zich niet verleiden tot het hanteren van wat de Amerikaan noemt: ‘double standards’ in de profilering van vrouwen. De vragen en criteria die u hanteert naar het mannelijk deel van de politiek in Suriname dienen dezelfde te zijn als die u hanteert naar de vrouwen. Wees u kritisch naar elke politicus, beoordeel ons allen op basis van rechtvaardigheid, eerlijkheid en democratisch gehalte. Vrouwen in de media het is in het bijzonder een verwachting van u dat u zult toezien op ‘fair play’ naar uw seksegenoten.
Ook politieke partijen hebben een bijzondere verantwoordelijkheid wanneer het aankomt op de invulling van posities welke door politieke verkiezing geschieden. Als politieke partijen moeten wij actiever op zoek gaan naar vrouwelijk potentieel, we moeten onze deuren wijd open zetten en we moeten onze partijculturen goed onder de loep nemen en nagaan met z’n allen hoe we de mogelijke drempels voor meer participatie van vrouwen kunnen verlagen. We moeten vrouwen een podium bieden om hun ontwikkelingsvisie te etaleren en verder te ontwikkelen. We moeten vrouwen voorbereiden op hun mogelijke posities en rol vóór, tijdens en na de volgende verkiezingen. Wij vrouwen die al actief zijn in de politiek, moeten op de schouders van de geëmancipeerde mannen gaan staan en dat glazen plafond doorbreken. Bij ons thuis zeggen we altijd: “Scherven brengen geluk”, de scherven van dit glazen plafond zullen meer dan geluk brengen, ze zullen de weg openen voor ons geliefd Suriname naar een eerlijke, rechtvaardige, democratische en evenwichtige ontwikkeling van ons aller geliefd Suriname!
DA91 heeft aangetoond dit te willen begrijpen, want in haar relatief korte geschiedenis heeft zij reeds één vrouwelijke kandidaat mede voorgedragen als presidentskandidaat en heeft zij 100% vrouwelijke invulling gegeven aan de haar ter beschikking gesteld diplomatieke posities waaronder ook de hoogste diplomatieke positie van de Staat Suriname, die van buitengewoon en gevolmachtigd ambassadeur in Indonesië.
Er is geen tijd te verliezen, de tijd is nu! We zijn minder dan drie jaren verwijderd van de verkiezingen van 2015, de klok tikt! Iedereen moet meegenomen worden in deze beweging voorwaarts, zoals Martin Luther King Jr. ooit zei: “If you can’t fly, then run, if you can’t run, then walk, if you can’t walk, then crawl, but whatever you do, you have to keep moving forward!”
Laat dit initiatief van een briesje transformeren in een waarachtige orkaan van verandering en verbetering voor de totale Surinaamse samenleving.
Angelic Alihusain – del Castilho
