Het komt de laatste tijd vrij vaak voor dat sportlui – voetballers vooral – niet tegen hun verlies kunnen en zich laten gaan op een barbaarse wijze, die nooit en te nimmer goed te praten valt. Woordenwisseling onderling kan en mag geen reden zijn om nota bene met elkaar op de vuist te gaan tijdens het spel. Erger nog is het wanneer sporters de leiding, de arbiters te lijf gaan althans intimiderende pogingen daartoe ondernemen. Wat zich onlangs na de ontmoeting tussen Transvaal en Boskamp op het complex aldaar heeft voorgedaan, gaat alle perken te buiten. Enkele spelers van VV Boskamp en een assistent-coach zijn de arbiter en zijn 2 assistenten, na het laatste fluitsignaal, op weg naar de arbitragekamer achternagelopen en hebben hen van achteren (in de rug) belaagd. Nog voordat de aanwezige politie de oversteek – dwars over het drassig speelveld – de plaats des onheils kon bereiken om de arbiters assistentie te verlenen, was het kwaad al geschied. Dit soort wangedrag te Boskamp en dat op het Robinhood sportcomplex kon (misschien) voorkomen worden als de SVB, met betrekking tot de vereisten waaraan een sportcomplex moet voldoen, zich stipt daaraan had gehouden. Maar gewoontegetrouw wijken wij in ons land af van de regels. We redeneren in de meeste gevallen ‘zo kan het ook’ en dan doen wij het anders. En juist daar gaat het fout. Niet alleen het speelveld moet voldoen aan de vereisten, maar het gehele complex. Op een ruwe tafel kan je moeilijk netjes schrijven. De politie moet zodanig geaccommodeerd worden dat die bijvoorbeeld de leiding van de wedstrijd, de arbiters en de tafelofficials, vanaf de rand van het speelveld kan begeleiden tot de arbitrageruimte. Ook in het AK Stadion kan het systeem worden toegepast door bij de scheidingslijn daar een deel van de manschappen tegen het einde van de wedstrijd een beschermende positie te doen innemen.
De dug out-ruimten toegewezen aan de coach, de reservespelers en de EHBO hebben veel weg van kraampjes langs de weg waar zuurgoed en teloh te koop wordt aangeboden. Dan moet u nagaan dat die ook al goedgekeurd zijn. Er zijn ook geen tekenen merkbaar dat aan verbetering van die ‘kraampjes’ wordt gewerkt. Naast de richtlijnen van de FIFA waaraan de SVB zich dient te houden, bestaan er ook wetten in ons land, die streng nageleefd moeten worden. Wij denken bijvoorbeeld aan minstens 2 (twee) toegangswegen, die vooral aanwezig moeten zijn bij een dergelijk sportcomplex. Het is niet onze bedoeling welke sportorganisatie dan ook onaangenaam te zijn. De veiligheid eist echter van elke willekeurige burger (dus ook van ons) te moeten wijzen op manco’s, die aan de aandacht van leidinggevenden zijn ontsnapt, vandaar dat wij op het sportcomplex Kamal Dewaker (KD) willen wijzen. Het haast open begaanbaar terrein aan de ene zijde zou moeilijk als tweede ingang genoemd kunnen worden. Het is zeer onverstandig van het bestuur van de SVB om in te grijpen in de beoordeling van haar tuchtcollege en dan nog wel op zulk een drastische manier. Bovendien een tuchtcollege dat zich in de loop der tijden op een adequate manier van haar taak heeft weten te kwijten. En ook al is het bestuur de beroepsinstantie, niettemin is haar ingrijpen in recente gevallen een totale desavouering van het tuchtcollege; dit past volstrekt niet in ons systeem. Het is een afgang van het bestuur. Het gaat vooral naast het niet weten te dragen van zijn verlies op het veld door spelers, meer om een leidinggevende van een lidvereniging, die spontaan blijk gegeven heeft volkomen remloos te zijn jegens zijn collega die hem een straf moet opleggen. De uitvaring tegen die collega en de daarbij gebruikte termen zijn een flagrante en diep doordringende aanfluiting van alle vorm van fatsoen. Een situatie die roept om de strengste bestraffing. Het moet die leidinggevende bekend zijn dat hij na het tuchtcollege in beroep kan gaan bij het bestuur en desondanks gedraagt hij zich zodanig, dat elke beschrijving daarvan te kort schiet. De aanpak van het bestuur is des te meer fout, vanwege het verkeerde signaal dat daarvan uitgaat naar de volgende betrokkenen bij die bond en anderen. Nationaal wordt door goedwillenden juist gestreefd naar herstel van normen en waarden in Suriname. En dat wordt beslist niet bereikt met de ons bekende “ke poti-mentaliteit”. We kunnen de mantel der liefde niet blijven gebruiken. Zulke christenen hoeven wij ook weer niet te zijn. Maar kennelijk heeft het bestuur juist die mantel gebruikt. Evenwel niet als christen maar uit andere hoofde. Het bestuur heeft kennelijk de hypothese opgeworpen wat er zou kunnen gebeuren als zij de door het tuchtcollege opgelegde straf zou handhaven of zelfs verdubbelen. Juist daar blijkt de schoen te wringen. Gezien de reputatie van de leidinggevende zowel op het veld als de hoogste leiding van die voetbalvereniging heeft het bestuur eieren voor haar geld gekozen. En dat is nog erger!
PS. Na ons gefulmineer hierboven willen wij voor het evenwicht de SV Robinhood van harte feliciteren met het behalen van haar zoveelste kampioenschap. Proficiat!
