Hierover wordt weer veel gespeculeerd, want minister Abrahams heeft al allerlei aankondigingen gedaan op de NDP-vergadering te Leidingen, een paar dagen geleden. Voor hem is er nauwelijks meer wat te doen op Openbare Werken, nu OW ook nog een mevrouw als onderminister heeft. Abrahams houdt klaarblijkelijk te veel van de partijpolitiek; hij laat zich daarom ook heel gewillig een verkiezingsstrateeg noemen. Inderdaad blijkt hij niet de juiste man te zijn om leiding te geven aan dit ministerie, maar de president wil zijn grote intieme vriend van weleer niet laten vallen. Welke benoemingen worden nog op OW verwacht? OW beweegt zich ook op het pad van corruptie en bevoordeling van bevriende bedrijven, had VHP’er Gajadien verklaard. NDP is een heel rijke partij, maar van waar komt die enorme hoeveelheid geld vandaan? Transparantie en openbaarheid worden gevraagd. Hebben Gajadien en Parmessar misschien een geheime vriendschap gesloten tijdens EU/ ACP waar zij gezamenlijk naar toe waren, waardoor koorddanser Chotkan weer een baantje mag vervullen bij OW? Een grillige figuur is de onderhandelaar / tussenpersoon die eertijds de goeroe is/was van Chotkan; bij de NDP is dit alles bekend. Opmerkelijk is dat de kruistocht tegen corruptie en de aanvallen op de huidige minister van OW enige tijd geleden, plotseling zijn opgehouden. Dit is de vele trouwe lezers zeker niet ontgaan. In deze tijd komt het toch ook voor dat journalisten worden omgekocht met een betere baan of met een ‘lekkers’. Heel veel omkoopzaken worden buiten werktijd, dus na de normale kantooruren, afgehandeld. Deze werkwijze komt overal voor. In de hogere regionen en bij banktoppers, directeuren, Justitie en Politie, douane, RGB en nog op zoveel andere plaatsen gaat men even uit om ergens te dineren en dan worden de zaken beklonken. Er wordt zelfs gesproken over corrupte advocaten en notarissen die hun klant helpen frauderen om ook een njang te maken. Corruptieonderzoek met 15 jaar terugwerkende kracht moet komen; dan zullen we de poppen aan het dansen zien. Alleen bij de gedachte van een onderzoek gillen de corruptelingen nu reeds.
Iemand die eigenlijk heel snel ontheven of overgeplaatst zou moeten worden is de leiding van de Wegenautoriteit; daar zit de man die alleen maar lapmiddelen hanteert. Geen enkele weg of straat is gevrijwaard van reparatie en herstel. Waar blijft de controle van het geleverde werk, of gaat het bij het maken van het bestek al verkeerd? Er gebeurt gewoon niets. Veel burgers klagen. Velen weten dat deze job een cadeau is van de minister van OW aan zijn vriend. Wie het wel kunnen weten, de naaste medewerkers dus, zeggen dat deze directeur klaarblijkelijk dit werk echt niet aankan. Hij verschuilt zich achter zijn bureau, doet zich groots voor, is arrogant en soms ook rancuneus. Het zou beter zijn als politici hun kritische blikken meer richten op het functioneren van dit soort aangestelde directeuren die uiteindelijk alles laten floppen. We waren verrast te horen en te lezen dat meneer Linger ineens weggepromoveerd is van Milieubeheer en dat zijn moeder nu een dikbetaalde post heeft gekregen, heel dicht bij de president. Eindelijk is ze beloond. Politiek betaalt, is niet zomaar een uitdrukking. Alles draait om familie en kennissen, ook al heb je geen kennis van zaken.
En nu over het profiel van een hospitaaldirecteur. Als ik het voor het zeggen en te beslissen had, zou ik iemand kiezen en plaatsen die toch wel enige medische basiskennis heeft. Ik zou liever niet kiezen voor iemand die djompofutu speelt om steeds meer big money te verdienen. De minister moet ook wel eens nagaan wat het verleden van zo iemand is geweest; wat zijn de ervaringen met hem. Is hij een flop die ons zand in de ogen strooit door moi-boy te spelen? Waarom kon het in dit specifieke geval niet iemand zijn die op de minister lijkt? In die gelederen zijn er zeker wel professionals die een goede job zouden doen. Hoe diepgaand is het antecedentenonderzoek geweest? Is het waar dat niet hij maar de pappie van de sollicitant een machtige dubbelhartige undergroundfiguur is? Laat het volk meebeslissen en niet alleen de nieuwe minister. In zijn enthousiasme van goede dingen doen kan hij gemakkelijk ook een scheve schaats rijden. Iemand die niet geschikt is kan over een paar jaar na zichzelf flink verrijkt te hebben met zijn royaal salaris, gedreven door geldzucht weer een andere baan zoeken. Zoveel geld moeten we echt niet uitgeven aan een salaris enkel en alleen omdat de sollicitant en zijn pappie de paarse partij een warm hart toedragen. Heer minister, doe niet aan normverlaging, want anders gaat het hele land (ambtenaren en arbeiders) straks zeer hoge salarissen eisen, winkelprijzen zullen weer zwaar opgeschroefd worden en zal de kloof tussen rijk en arm nog meer worden vergroot. Het falen, zal dan op het bord van deze regering geplaatst worden.
N a l d o M o i m a n
