In het RBN-actualiteitenprogramma Rashied Pierkhan’s Kal Aaj Aur Kal van zaterdag gingen de gasten John Krisnadath en Guillermo Samson in op de problemen in het onderwijs. Decennialang hebben beleidsmakers het gehad over vernieuwing van het onderwijs, echter heeft men dat nooit ter hand genomen. Het blijkt dat het deze regering menens is om het onderwijs ‘incrementeel’ te veranderen. Het gaat niet alleen om vernieuwingen op het gebied van de literatuur, maar het hele onderwijsbestel zal aangepast worden. Econoom/jurist Samson juicht dit proces toe. Echter plaatst hij een paar scherpe kanttekeningen bij het uitvoeren van het vernieuwingsproces. Er moet in de eerste plaats unanimiteit bestaan over het punt ‘waar we met het onderwijsproces naar toe willen’. Hij pleit voor een nationale discussie hierover. ‘De realiteit leert dat de beleidsmakers zaken in rap tempo willen gaan doorvoeren.’ Samson is de mening toegedaan dat het Minov niet lukraak boeken kan introduceren zonder het ‘veld’ in eerste instantie erbij te betrekken. ‘Binnen 3 maanden wil men dingen gaan realiseren die wij in 25 jaar niet hebben gedaan. Er zijn jarenlang discussies gevoerd over hoe men het onderwijsproces zou moeten veranderen en dan komt er iemand uit Nederland aanwaaien (Eddy Jozefzoon, red.). Vervolgens wordt die voorzitter van de Taskforce Onderwijs en zegt ‘we gaan het eventjes doen’’, merkt Samson op.
Een ander punt waar Samson nijdig om kan worden, is dat de aangeschafte leerboeken geen nieuwe boeken zouden zijn, maar in feite verouderde uit Nederland, ‘waarmee een paar Nederlandse uitgeverijen even snel ‘vakantie’ alhier
zijn komen houden’. Het zou gaan om boeken die op termijn vernietigd zouden moeten worden. ‘Vandaar dat men praat over kortingen tot 42%’, merkt Samson op. Samson zegt te weten waarover hij praat daar hij zelf vakliteratuur uit Nederland importeert, onder ander voor de Hogeschool voor Bedrijfswetenschappen (IBW).
John Krisnadath stelde dat er een adder onder het gras schuilt aangaande
het bedrag van 200 miljoen SRD dat Eddy Jozefzoon ter beschikking zou hebben. Krishnadath meent dat veel van wat men voornemens is, niet haalbaar zal blijken te zijn in de drie maanden voor het begin van het nieuwe schooljaar. Hij geeft daarvoor een aantal redenen op. ‘De overheid wil 100 schoollokalen bouwen voor 1 oktober en tegelijkertijd wil men de klassendeler terugbrengen naar 25. Als we ervan uitgaan dat er alleen maar op voj-niveau nu 350 scholen zijn en elke school een gemiddelde van tien klassen heeft, betekent dit dat men op elke school alleen maar op basis van het terugbrengen van de klassendeler 8 tot 9 klassen bij zal moeten bouwen. Dan praten we in termen van 2.400 tot 2.500 nieuwe klassen erbij, naast die 100 klassen die de heer Jozefzoon al genoemd heeft. En dat is niet haalbaar.’
Krisnadath meent dat Jozefzoon in de media met een excuus komt door te stellen dat het voornemen niet haalbaar zal zijn, omdat hij ineens geconfronteerd wordt met verzoeken van talrijke scholen voor reparaties en additionele lokalen. Dat is voor Krisnadath een verkapt excuus dat erop duidt dat het voornemen dat hij met veel bombarie had aangekondigd, niet haalbaar zal zijn. Krisnadath zegt dat nog niet eens gesproken is over het aan te schaffen meubilair en het aantrekken van meer personeel, in deze bevoegde leerkrachten. Zowel Samson als Krisnadath is de mening toegedaan dat de ‘megablunder’ van Jozefzoon te wijten is aan zijn overenthousiaste aanpak en zijn gebrek aan kennis van het Surinaams onderwijs.
