Enige dagen terug is de Internationale Dag tegen Drugsmisbruik en –transport wereldwijd herdacht. In Suriname werd de dag herdacht met het thema ‘Denk aan gezondheid, niet aan drugs’. Een heel passend thema, maar niet effectief als de mindset van personen niet gebaseerd is op het ontdekken van het nut van het bestaan. Bij jongeren is dat meestal niet het geval. Deze groep burgers is een belangrijke targetgroep als het gaat om drugspreventie. Er wordt binnen deze groep veel geëxperimenteerd onder druk van oudere collega’s en groepsgenoten, maar ook van leeftijdsgenoten of leden van het tegenovergestelde geslacht. Jonge personen gaan over tot het gebruik van drugs uit nieuwsgierigheid, maar ook om erbij te horen en om populair te blijven, om stoer te zijn. Rond de herdenking van de internationale dag is aangegeven dat er in Suriname meer sprake is van alcohol- dan drugsmisbruik. Dat kan wellicht zo zijn, maar drugsmisbruik lijkt bij ons vrij hoog. Diepgaande metingen zijn evenwel recentelijk niet gedaan. Het effect van drugsmisbruik en de schaal daarvan moeten niet onderschat worden. Hoe ver het niveau van alcoholmisbruik en drugsmisbruik van elkaar liggen, is niet exact bekend. Een neerwaartse trend in het gebruik van drugs is niet gemeten; we hebben eerder de indruk van een stijgende trend. In kantonverslagen lezen we heel vaak dat plegers van kleinere vermogensdelicten, drugsverslaafden zijn.
Er wordt nog behoorlijk wat drugs gebruikt in Suriname, schijnt het. Er zijn productiehaarden die niet gericht worden aangepakt, vanwege de prioriteit die gegeven is aan kennelijk andere zaken. Op de drukke wegen die leiden naar het binnenland en op de Oost-Westverbinding zijn vaker partijen drugs aangetroffen. Er zou in Suriname ook Jamaicaanse marihuana zijn aangetroffen. Er zijn veel hoeken waar zogenaamde hangjongeren drugs verkopen. Er zijn veel bekende plaatsen waar drugs worden verkocht. Hoeveel personen in Suriname drugs gebruiken is onbekend, evenmin hun profiel. De Nationale Antidrugsraad die ingesteld werd door de overheid, moet eens overgaan tot surveys. Drugsvoorlichting wordt in Suriname al decennialang gegeven en lijkt wel effect te hebben gehad. De NAR en de regering moeten gerichte acties uitvoeren in bepaalde risicobuurten. Bij het vaststellen van de risicobuurten moet niet alleen gekeken worden naar de zogenaamde volksbuurten, maar ook gebieden in Wanica, Commewijne, Nickerie, Para en Marowijne. Naast de bekende drugs zijn er ook de nieuwe drugs die gebruikt worden bij party’s. Op het gebruik van deze drugs heeft de Staat geen grip, de trends en ontwikkelingen zijn ons onbekend. De United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC; VN-Kantoor voor Drugs en Criminaliteit) is verantwoordelijk geweest voor de wereldwijde campagne tegen drugsmisbruik. De UNODC benadrukt dat illegale drugs een desastreus effect hebben op samenlevingen, vooral op jongeren. De internationale dag was bedoeld om de samenleving meer betrokken te maken met de campagne tegen drugsmisbruik. In dit verband moet vermeld worden dat het betrekken van de burgerij gemakkelijker gaat wanneer deze vertrouwen heeft in de handhavingsmechanismen van de Staat en met name de politie. Wanneer opgemerkt wordt dat doorgegeven drugshaarden blijven opereren, zal de betrokkenheid van de burgerij wel afnemen. Aan de andere kant moeten drugsverslaafden niet worden afgestoten. De mogelijkheid van afkicken moet worden aangeboden, en het moet niet alleen komen van de ngo’s. Tot nu toe zijn geen afkickcentra in de vorm van overheidsstichtingen bekend die zich bezighouden het afkicken van burgers. Van staatswege zijn er geen aanbevelingen hoe om te gaan met drugsverslaafden. Hoe moeten gezinnen omgaan met leden die drugsverslaafd zijn? Moeten ze uit huis worden gezet? Hoe moeten sport- en andere verenigingen omgaan met drugsverslaafden? Moeten ze worden afgeschreven? Hoe moeten scholen omgaan met drugsgebruikers? Moeten ze worden geschorst? Hoe moeten managers omgaan met drugsverslaafd personeel? Moeten zij worden ontslagen? Het is van belang dat de overheid een bepaalde gedragscode aanbeveelt aan de verschillende maatschappelijke entiteiten waar een drugsverslaafde deel van kan zijn.
Drugs bevatten chemische substanties die het normaal functioneren van het lichaam of de zenuwen beïnvloeden. Sommige drugs zijn schadelijk, waardoor landen ertoe overgingen om het bezitten, gebruiken of verkopen daarvan te verbieden. Bij jongeren die drugs gebruiken, is het gevoel van eigenwaarde vaak laag. De Staat moet via het onderwijssysteem jongeren vrij vroeg de skills bijbrengen en toetsen om weerstand te kunnen bieden tegen drugs. Deze skills moeten zodanig worden overgebracht dat ze leerlingen hun hele leven lang bijblijven. Ouders en verzorgers moeten vrij vroeg hun kinderen ontmoedigen om te beginnen aan drugs of alcohol. Als de vader en de moeder zelf houden van drinken en ouders zichzelf en elkaar de ruimte geven om dronken thuis te komen, zal het uiteraard heel moeilijk gaan. Opmerkelijk is wel dat steeds meer vrouwen op gelijke voet met de mannen willen drinken en roken. Vanuit die kant wordt het dan moeilijk om op dit stuk opvoedend bezig te zijn. Ouders en verzorgers die wel nut hechten aan een drugsvrije omgeving voor hun kinderen, moeten wel weten wat de verschijnselen zijn van drugs. Opvallend was het bericht enige maanden geleden waaruit viel af te leiden dat drugs pushers zelfs op school bezig waren drugs te laten verhandelen.
Alcohol- en drugsmisbruik zijn desastreus voor maatschappijen, buurten, gezinnen en individuen. De Staat heeft daarom belang bij het ontmoedigen van alcohol- en drugsmisbruik. Een alcohol- en drugsbeleid vanuit de overheid voor de verschillende maatschappelijke entiteiten is daarom van belang, gericht op preventie en op de situatie waarbij personen al verslaafd zijn. Het beleid moet een landelijke reikwijdte hebben.
