Door de verkaveling en bebouwing in het Noorden van Paramaribo en in Commewijne moet de mangrove plaatsmaken voor ontwikkeling. Verder verdwijnen door natuurlijke processen van landafslag de mangrovebossen ook.
Om deze, voor de Surinaamse estuariene-zone onontbeerlijke bossen te beschermen, wordt in Coronie middels een experiment mangrove geplant. Daarmee wordt een buffer gevormd voor momenten wanneer er landafslag begint, een deel van het landschap wordt geërodeerd en het achterland wordt beschermd. “Plant je mangrove aan en help je zo de natuur, dan heb je daarmee dat areaal, dat geërodeerd zou worden, bij een volgende cyclus beschermd”, legt Minu Parahoe, project manager van de Suriname Coastal Protected Area Management Project bij ’s Lands Bosbeheer (LBB), desgevraagd uit. De mangrovebossen zijn meer dan alleen een natuurlijke zeewering. Ze hebben een enorm complexe functie in de estuariene-zone, het gebied waar je zoet- en zoutwatermenging krijgt bij eb en vloed. In dit gedeelte van de kust hebben de mangrovebossen niet alleen de functie van zeewering, maar vervullen ze ook andere functies voor de flora en fauna. Vooral voor vissen die zich daar kunnen ontwikkelen, garnalen en krabben. Estuariene -gebieden hebben enorme hoeveelheden vissen, garnalen, vogels, krabben en andere dieren. De hoge productiviteit van de estuariene-zone is onder meer mogelijk doordat de mangrovebossen voortdurend bladeren produceren die, bij het afvallen, de basis vormen voor een ingewikkeld voedselnetwerk van het estuarien-gebied. “U moet nagaan dat als deze vissen, garnalen en krabben de ruimte krijgen om zich te ontwikkelen, we een goede productie kunnen hebben voor de visserij voor onze kust en zo ook de aanwezigheid van verschillende vogels in dat gebied. Een gebied zonder voedsel is niet aantrekkelijk en als je hun voedselbron hebt gerehabiliteerd, krijg je dat de vogels ernaar toe komen. Met de vogels hebben we al gezien dat deze de laatste jaren de toerismesector is gaan opboosten”, aldus Parahoe.
