De Nationale Partij Suriname (NPS) is heel lang een stabiele partij geweest in de politieke geschiedenis van Suriname. Het heeft politieke grootheden en staatshoofden voortgebracht. Deze politieke partij heeft een dominante positie vervuld in de Surinaamse politiek. Wel mag direct ook gesteld worden dat de laatst gehouden Algemene vrije en geheime verkiezingen in Suriname een teken aan de wand moeten zijn voor de NPS voor het betreden van een ander tijdperk. De partij heeft een vernietigend verlies geleden tijdens de afgelopen verkiezingen. De vraag is of de partij zich ooit gaat kunnen herpakken om de electorale sterkte van weleer terug te winnen. Opvallend is wel dat pogingen om de verjonging door te voeren erg gemaakt en plastisch overkomen. Het is geforceerd en komt niet vertrouwenwekkend over. Dit, in tegentenstelling tot de decennialange partner, VHP, waar de groei aan de basis en in de top zich onbetwist aan het voltrekken is. De VHP is qua karakter wel veranderd en de voortzetting van het vernieuwingsproces is nu niet dwangmatig, alhoewel strubbelingen vanuit belangengroepen en de jongeren in aanloop naar 2015 niet uitgesloten zijn. Een gewijzigde en sterkere VHP zal maken dat samenwerken met de dominante partner NPS, die nu potentie heeft verloren, heel moeilijk zal gaan. In de verkieizngsstrijd om de leiding van de NPS hebben zich twee kandidaten gepresenteerd, waarvan zelfs de meest ‘volkse’ kandidaat nog te elitair is om indruk te maken op de massa. De top van de NPS zal veel moeite hebben om te ‘connecten’ met de massa en de jongeren, waardoor een potentiele toename van het electoraal vermogen a la VHP niet mogelijk lijkt. Het vervreemden van de NPS-top met de traditionele massa heeft te maken met lange regeerperiodes die nieuwe elites hebben gecreëerd, terwijl aan de andere kant sociaal-maatschappelijk niet genoegzaam gebruik is gemaakt door de kiezers van bijvoorbeeld een relatief stabiel macro-economisch klimaat. De kloof is dus niet te dichten, en een volksverhuizing terug lijkt onmogelijk.
In de aanloop naar de bestuursverkiezingen in de NPS is er veel te doen geweest rondom machtigingen en het vertegenwoordigend werk van voorzitters van agfdelingen en onderafdelingen. Het komt wel eens voor dat afdelingsbesturen verdeeld zijn in hun keuze tussen de twee kandidaat-voorzitters. Er zijn geruchten van beïnvloeding om besturen in deze of gene richting te duwen. Binnen sommige afdelingen is het relatief minder moeizaam gegaan. Veertien van de achttien onderafdelingen van Marowijne hebben unaniem gekozen voor de voorzitterskandidaat Ivan Fernald. De meerderheid van het bestuur van Marowijne had echter in eerdere instantie voor de kandidaat Gregory Rusland gekozen; maar het bestuur beslist niet. Statutair wordt de machtiging om namens de afdeling te stemmen gegeven aan het afdelingsbestuur door de onderafdelingen die uiteindelijk dus beslissen. Het bestuur moet ervoor zorgen dat de stem van de onderafdelingen goed tot uitdrukking wordt gebracht aanstaande zondag. Nu blijkt dat bestuursleden moeite hebben met de machtiging van de onderafdelingen, omdat deze niet actief zijn. Uit een voorlopige telling van de afdelingen waar de zaak al beslist is, blijkt dat de race gelijkopgaand is. Vrijdag en zaterdag zal de beslissing vallen. Zondag is dan in principe slechts een formaliteit.
De NPS moet ervoor zorgen dat het verkiezingsproces zondag vlekkeloos verloopt. Daarvoor moet een goede verkiezingscommissie worden benoemd. Het hoofdbestuur moet ervoor zorgen dat er geen kandidaten worden voorgetrokken. Indien de verkiezingen met strubbelingen verlopen, zal dat meer electorale afbreuk met zich meebrengen. Het NPS-bestuur moet ervoor zorgen dat de verkiezingen helemaal clean verlopen. De NPS is een partij geweest die een bepaalde bijdrage heeft geleverd aan de in standhouding van de Surinaamse samenleving. Een nieuw bestuur en een nieuwe voorzitter hebben de onmogelijk lijkende taak om de partij te brengen naar meer draagvlak. Daarvoor moeten strategieën worden bedacht die waarschijnlijk de NPS niet liggen. Aan de andere kant zijn er plannen van een andere NPS’er en vakbondsman om een nieuwe NPS op te richten die meer appelleert aan de massa. De verkiezingen bij de NPS zijn relatief minder roerig dan die van de VHP, maar het blijft interessant. We kijken hoopvol uit naar hoe het afloopt.
