Kort na de aanname van de amnestiewet vertoefde in Suriname een missie om namens de EU na te gaan of Suriname voldeed aan de organisatie – en andere logistieke eisen voor het houden van een gezamenlijke EU-ACP vergadering in november 2012 in Paramaribo. Samenvallend met de technische missie in Suriname was Nederland na de aanname van de amnestiewet door de DNA begonnen om onder meer de EU parlementariërs te bewegen om de bedoelde vergadering niet in Suriname te organiseren. Na een verblijf van enkele dagen in Suriname maakte de missie bekend dat zij een positief advies zou uitbrengen voor het doen houden van de gezamenlijke vergadering in Paramaribo, maar benadrukte enkele malen dat haar advies slechts de technische kant van de zaak betrof, voor de politieke kant had zij immers geen mandaat.
In een klassiek voorbeeld van selectieve waarneming, dat wil zeggen, horen wat men wil horen en zien wat men wil zien, dachten onze politici dat de zaak al in kannen en kruiken was. Enkele leden van de Assemblee verklaarden zelfs dat Nederland de zaak niet zou kunnen stoppen en onze minister van Buitenlandse Zaken bevestigde in een Info Act programma dat “Nederland op zijn bek gevallen was”.
Hoewel de EU-missie enkele keren heeft benadrukt dat zij alleen een technisch advies zou uitbrengen, zagen onze politici hierin geen aanleiding om alert te blijven en politiek en diplomatiek een lobbycampagne te beginnen om ook politiek de zaak veilig te stellen. Assembleeleden van de coalitie, de minister van Buitenlandse Zaken en onze diplomaten in Parijs, Brussel en Den Haag hebben of geen enkele lobbycampagne gevoerd of hebben het moeten afleggen tegen de Nederlandse lobby kracht, want het Europees Parlement heeft inmiddels volgens berichten in de media een unaniem besluit genomen om niet naar Paramaribo te komen voor de gezamenlijke vergadering eind dit jaar.
Er is door de EU voorgesteld om de gezamenlijke vergadering in buurland Guyana te doen plaatsvinden, een voorstel dat inmiddels door dat land is verworpen. Bedoelde vergadering moet volgens een roulatiesysteem in de Caribische regio plaatsvinden. Zal president Bouterse, als voorzitter van de Caricom, samen met zijn minister van Buitenlandse Zaken, zijn diplomaten en zijn DNA leden de staatshoofden en regeringsleiders van de Caricom kunnen overhalen dezelfde solidariteit te betonen, die de Guyanese president al heeft betoond?
De gezamenlijke vergadering van de EU – ACP voor het jaar 2012 zal in elk geval niet in Suriname plaatsvinden. Dit is een enorme deuk voor het imago van Suriname en schept geen gunstig beeld van ons land. In het na-traject is de vraag waar de gevolgen gemerkt zullen worden: in onze prestige in de wereld, in onze geloofwaardigheid of in onze toegang tot bonafide ontwikkelingsbronnen en samenwerkingsverbanden?
De vraag is ook of de 6 indieners van de amnestiewet en de 28 voorstemmers, alsook het triumviraat Bouterse, Brunswijk en Somohardjo deze negatieve nasleep hebben ingeschat?
