“Ik zei in augustus 2010 aan uw krant dat binnen 2 jaren er een reparatiekabinet zou komen, gaat u de annalen na, omdat het niet betonstevig was. En u ziet nu, dat er een reshuffling heeft plaatsgevonden binnen 2 jaren. En ik was niet de enige. Nu is het aantal coalitiezetels ook nog gedaald naar 30. Daarnaast heeft het NDP/ DNA-lid Cheung niet gestemd voor een coalitiewet (Amnestiewet, red.). Ook het jeugdparlement is nu “verdeeld” Als de overige gebleven coalitieleiders demonstratief elkaar nog een “brasa” moeten geven, dan is het duidelijk: het gewonnen kabinet bungelt.” Dit zegt de financieel rechtsgeleerde Robby Makka, in zijn analyse. Hij herinnert en verwijst naar het interview 2 jaar terug, dat Dagblad Suriname van hem afnam.
Makka voert aan, dat met de herschikking van de directeuren en topambtenaren die verwacht wordt, de ontevredenheid zich verder zal ontwikkelen. ‘Het is markant dat van de 4 belangrijke MC-jongeren op de plaats 2 tot en met 6 (Bouva, Misikaba, Monorath en Cheung) slechts 2 “voor” hebben gestemd. Dat is electoraal en statistisch gezien 50% van de jongeren. En zij vertegenwoordigen een grote groep jongeren. Daar waar de coalitie de eenheid kon smeden, is met de zwakte, de niet gerealiseerde beloften en de amnestie, de samenleving juist opengereten.’
Open vragen
Makka stelt verder open vragen bij zijn analyse. “Er zou een kruistocht tegen corruptie zijn, waar is die? Er is een MOP 2012-2016 gemaakt, wederom een ouderwetse, die we een papierentijger kunnen noemen. Wat is “in uitvoering”? Het Rekenkamerverslag 2011 is uit, en daar leest u de tekortkomingen? Wat doet men ermee? Heb je 2 jaren nodig om b.v. een nieuwe minister van Juspol aan te stellen? De begroting (altijd als basisdocument van succes) 2012 is een schuifbegroting, met aandacht voor 200 miljoen SRD voor onderwijs. Maar ziet u hoe er US$30.000 daaruit wordt gebruikt door de Taskforce Onderwijs?”
Visie
Makka somt verder enkele opvallende contradicties op. “Zou de mens niet centraal staan? Het woord “staatsvijanden” is nu gevallen. Waar is het sociaal akkoord? Hoeveel woningen zijn binnen de 2 jaar gebouwd? Er zijn bij 26 basisgoederen prijsverlagingen doorgevoerd. Het vraagstuk van prijsverlaging is een erkenning dat er foute calculaties zijn gemaakt met de governement take en de devaluatie. Eerst alles duurder maken en dan “lappen”. Maar in de districten loopt het met de verlaging niet goed. AZV gaat voorlopig niet door. En over Fiso is er weer discussie.’
‘Er heeft te Berg en Dal en te Colakreek, coalitie-evaluaties plaatsgevonden, met dezelfde coalitieleiders en toenmalige ministers. De vertrokken ministers hebben managementtraining gehad, waarvoor, en voor wie? Heb je 2 jaar nodig, om 2 ministers van RGB de laan uit te sturen? Ik ken het NDP-programma redelijk goed: het huidige landbouw- en sociaal zekerheidsstelsel-beleid van de afgelopen 2 jaren is niet des NDP. De huidige bewindspersonen kunnen het niet aan en moesten ook in de herschikking worden meegenomen. Kortom: sturen vanuit de visie ontbreekt.’
Tempo en Amnestie
‘Alle goede zaken zoals de ordening goudsector en IDCS worden te langzaam ontwikkeld of blijven stilstaan. Het tempo is laag. Met de Amnestiewet is de samenleving “verdeeld” of afgeleid. Nu komt het EU-parlement niet naar Suriname, komt de 20 miljoen Euro van Nederland ook niet. De amnestie is een emotioneel doorgedrukte wet met een doorgeschoten gevoel. Het is een achterhoedegevecht geworden. Ontwikkeling moet niet gebeuren conform de richtlijn: “the world according to me”. Het is “schommelend en rommelig”, ondanks alle goede inzetten.’
Benzinecontract als koopkracht
‘In plaats van dat alle economisten en financiële instituten worden betrokken voor een gedegen anti-inflatiebeleid, hangt het leven van de consument aan de benzineprijs. Benzine hoog, alles duur, benzine laag, in elk geval niet goedkoop’, ontvouwt Makka. ‘Het beloofde sociaal contract is een inflatiecontract gebleken. De slechte communicatie nu met de kleine winkeliers is een voorbeeld dat het basisgoederenproject onvoldoende is voorbereid. C-47 en Moederbond schreeuwen terecht. Hoe ziet het SVP, het Structureel Verbeteringsprogramma, er nu uit? Voor elke SRD 1000 gaven wij SRD 1.220 uit. Hoeveel geven we nu uit? Met de government take is de consument gewurgd en nu komt men met prijsverlaging om de strop wat minder strak te maken! De government take voor de overheid wil men niet loslaten maar de ondernemers-profit (trade profit) wil men minder maken. Alle inflatiesoorten zouden moeten worden bestudeerd door een Commissie Economie. CBvS verzaakt haar (kerntaak) en de prestatie is niet maximaal: zie bv. rekenkamerverslag boekjaar 2011: de regering presteert ondermaats.’
Schuldenvolk
‘Er zijn foute calculaties gemaakt met de government take en de devaluatie. De koopkracht is verdampt en de schulden voor consumptieve leningen zijn toegenomen. Dat zegt ook DNA-lid Asabina. Het volk van Suriname is een schuldenvolk geworden. De bedrijfskredieten voor SRD en vreemde valuta zijn vanaf 10% en boven. Ook de persoonlijke leningen zijn dure bancaire producten. De rente zakt ook niet. Gelukkig is de vreemde valuta te verkrijgen.’
Cijfers
‘Het AKB is SRD 30 en AOV SRD 500. De armoedegrens is ca SRD 1600 (volgens mijn berekening). De inflatie 2011 is 15%, benzine ca SRD 5 per liter. De regering int SRD 20 miljoen teveel. De maandinflatie 2012 is tussen 1% en 2%. Gelukkig is er deze maand een lichte daling. Het begrotingstekort is 5%, en de voorspelde economische groei 5%. De voorspelde inflatie is 5 a 6%. De regering moet 20 miljoen SRD (te veel geïnde government take bedragen) acuut teruggeven aan de samenleving in de vorm van subjectsubsidie. Dat kan in de vorm van koopkrachtversterking door de belastingvrije grens te verhogen (nu SRD 800 vrijgesteld) of een modern sociaal zekerheidstelsel uitvoeren. Of wacht men op de dagen dichtbij de verkiezingen?’
‘Met al deze factoren moet rekening worden gehouden bij de analyse van volgend jaar’, zegt Makka. ‘Er zijn goede zaken zoals de inkomsten van Staatsolie, de goudsector, de snelle oprichting van bedrijven, de omzetten van de banken en toename kredietverlening. Maar het is nog niet voldoende. In 2013 zullen bliksemsnel projecten moeten komen of in voorbereiding worden genomen, in 2014 beter uitvoeren en dan uiterlijk in 2015 de verkiezingen. Die projecten blijven doorgaans op het netvlies van burgers hangen en onder die omstandigheden gaan zij naar de stembus.’ ‘Maar’, zegt Makka tenslotte, ‘men heeft een sociaal contract in 2010 beloofd dus moet men elke dag, elke week en elke maand, elk jaar zich aan het sociaal contract houden. Men beloofde een kruistocht tegen corruptie en we kregen een optocht tegen amnestie, het sociaal contract en we kregen government take, devaluatie en inflatie. Het kabinet bungelt! We moeten hiervan afstappen! Op naar het 3e verkiezingsjaar….”’
