Terwijl men, buiten de waarheid om, hartstochtelijk bezig is met een fel omstreden Amnestiewet, verdachten straffeloos verder door het leven te doen gaan, blijkt dat men ook nog ongewenste geestelijken onverdiende straffen wil opleggen. Gesteld wordt dat het Bureau CDB-NDP middels een schrijven gericht aan Paus Benedictus XVI zal trachten de kerkvorst straffen op te leggen, zoals ondermeer terugroeping uit democratisch Suriname.
In bedoeld schrijven wordt de herinnering van het aanvankelijk ongelukkig gevallen woord – tegen alle eerlijkheid om – levend gehouden. Dit ofschoon daags daarna de betreffende geestelijke in het openbaar middels een schrijven gepubliceerd in nagenoeg alle dagbladen zijn welgemeende excuses heeft aangeboden aan de totale Surinaamse samenleving. Het ongelukkig gevallen woord is daarbij ook nog teruggenomen. Dit in tegenstelling tot de bekende hoofdverdachte die de grootheid tot nog toe niet heeft kunnen opbrengen zich in het openbaar te verontschuldigen voor zijn eventueel zwaarder wegende fouten waarvoor men wel vergeving probeert af te dwingen door middel van amnestie.
In het schrijven gericht aan de Paus is naar wij vermoeden, bewust nagelaten de verontschuldigingen aangeboden aan de Surinaamse samenleving te vermelden. Ook heeft het Bureau CDB-NDP niet vermeld dat de leider van de NDP aan de leiding van een daartoe speciaal bijeen geroepen manifestatie op het Onafhankelijkheidsplein, het bericht van algehele verzoening in Suriname de wereld heeft ingestuurd.
Het gedragspatroon van de NDP: “Alles wat in ons kraam te pas komt is goed” is met dit schrijven weer eens naar boven komen drijven. Kennelijk is dat doorslaggevend geweest bij het formuleren van bedoeld schrijven aan de Paus.
De keuze van het tijdstip waarop de gewraakte brief naar de Paus is verzonden, strookt niet met de mislukte publiciteitsstunt die de NDP hoopte te bereiken met het prediken van de bekende gevoelswaarde van het begrip ‘verzoening’. De brief waarin het accent gelegd is op terugroeping van de geestelijken ademt dus geen moment de geest van verzoening. Integendeel zijn duidelijk de gevoelens van wrok, haat en gebrek aan het schenken van vergiffenis te proeven in de geest van het gewraakte schrijven.
De Paus zou – evenals vele andere wereldfiguren – niet hoeven te weten waar Suriname precies ligt en wie allemaal het daar momenteel politiek voor het zeggen hebben. Wat hij echter wel, via wereldnieuws, te weten zal zijn gekomen, is wie als hoofdverdachte wordt aangemerkt bij het
8- decemberproces. Dat een geestelijke van de RK-gemeente in Suriname dezelfde hoofdverdachte bespreekt is een logisch gevolg van het sterke vermoeden dat mondiaal leeft onder alle denkers en nuchteren van geest. Niet alleen Pater Choenni is dus een van de denkers, maar ook de niet weinigen in eigen gelederen van de briefschrijver. Het verschil met de Pater is echter dat hij op het moment hardop en luid heeft willen denken. De momenteel bedreigende democratie in ons geliefd land geeft hem evenwel evenals alle anderen het recht daartoe. Zulks geldt ook voor Bureau CBD-NDP en hun individuele leden. Hun uitspattingen zullen hen na eveneens openbare correcties wel vergeven zijn. Het is onwaarschijnlijk dat over hun ongelukkig gevallen woord: “volksvijanden” van een andere hoge kerkelijke instantie een soortgelijke brief als die gericht is aan de Paus zal zijn verzonden. Het zal het Bureau CDB-NDP misschien voor slechts één moment van onbedachtzaamheid ontgaan zijn dat geestelijken over het algemeen ook deel uitmaken van de samenleving. Zij zijn in deze democratische staat Suriname evenals ieder ander vrij oplossingen te helpen zoeken en die aan te dragen in de immense zowel sociale als sociaal-maatschappelijke vraagstukken ons land rakende. De behoefte om zich bemoedigend tot de terneergeslagen zielen te wenden die door de fel omstreden Amnestiewet enigszins de hoop op gerechtigheid dreigden te verliezen was enorm groot. De geestelijken hebben met hun bijdrage in ruime mate voldaan om aan de behoefte en daarnaast aan hun roeping meer gestalte te geven.
