Het nevelgordijn van misleiding werd zaterdagmiddag 5 mei jl. op het Onafhankelijkheidsplein weer eens opgehangen. Van de 6 leiders die het glas geheven hadden bij de geboorte van de Megacombinatie in het presidentiële paleis waren er meer dan 1 op het plein afwezig. De redenen van hun afwezigheid is waarschijnlijk bewust niet door de leiding doorgegeven aan de samenleving.
Ofschoon men de samenleving heeft voorgehouden dat de bijeenkomst een verzoeningskarakter had, heeft men toch nagelaten de redenen van de afwezigheid door te geven. Is er dan nog sprake van verzoening of eerder van verwijdering?
Wij hoeven er geen doekjes om te winden, zowel de leiding van de Megacombinatie als de aanhang is zienderogen aan het tanen. De combinatie is aan het wegebben, niet alleen aan kwantiteit, maar meer nog aan kwaliteit. Duidelijker gezegd, ons land gaat voor wat leiders betreft over het algemeen steeds bergafwaarts. En de feiten liegen er niet om. Er is duidelijk sprake van terugval, van decadentie. De eerste president van de Republiek Suriname kwam uit kringen van het onderwijs, hèt niveau van voorheen. Vandaag moeten wij een president gedogen die uit een heel andere kring is voortgekomen dan het onderwijs. De geconstateerde terugval is te wijten aan het opvallend verlies van normen en waarden, vandaar dat er thans vaak sprake is van gedogen.
Anno 2012 worden wij opgeroepen om op het Onafhankelijkheidsplein te komen luisteren naar de voorzitter van de NDP, de voorzitter van PL en de voorzitter van de Abop. Deze 3 leiders gaan thans door als te zijn de leiders van een land in opbouw. Leiders naar wie wij moeten opkijken. Waar komen die allemaal vandaan? Wat is hun verleden? Komen ze misschien uit het onderwijsveld als onze eerste president? Neen, geen van allen. En hun verleden is heus geen terugblik om trots op te zijn of om over naar huis te schrijven. Integendeel.
Het is volkomen begrijpelijk dat de gelukkig nog duizenden eerbare burgers die dit land kent, zich niet gaan mengen met een gezelschap dat decadent gedrag vertoont.
Vergelijk de attitude van bedoeld gezelschap dat op die bewuste zaterdagmiddag op het Onafhankelijkheidsplein met de eisen van vandaag de zogenaamde boodschap van verzoening bracht waarbij de woorden als ‘volksvijanden’ de lucht vulden. Suriname quo vadis?
Intussen is het 8 decemberstrafproces geschorst. Deze onverwachte wending heeft zowel in kringen van juristen als in die van de nabestaanden verwarring teweeg gebracht. Van deze kant uit wordt de beslissing echter gezien als uitstel van executie. Gerechtigheid zal uiteindelijk zegevieren. Geen twijfel daarover.
Gaandeweg het strafproces is er van de zijde van de verdediging – althans een deel – een duidelijke vertragingstactiek toegepast en uiteindelijk ook gedoogd. Er is naar hartenlust van die zijde gespeeld met de gevoelens van de nabestaanden en dankbaar gebruik gemaakt van de (politieke) voordelen die uit het systeem van de vertragingstactiek zijn voortgevloeid. Naast het normale honorarium voor bewezen diensten zijn allerlei privileges geschapen die bewust geleid hebben tot (politieke) voordelen voor familieleden, vrienden en anderen. Een gedrag dat te laken valt. Hoe je het ook keert of draait, deze situatie heeft wel geruime tijd het evenwicht in de spraakmakende rechtszaak danig aangetast. Wat thans vaststaat is dat de ‘normalisatie’, dat wil zeggen dat alle twijfels of er nog sprake is van een staat van wet en orde binnen de constitutionele instellingen thans zijn weggemaakt. Er is geen bepaalde tijdslimiet aan het instituut van het Openbaar Ministerie gegeven. Het afwachten op een uiteindelijke beslissing is dus verwachtbaar binnen een zeer redelijk termijn. Het is dus geboden de nodige rust te bewaren en het hoofd koel te houden.
