Nu een van de grootste partijen onder de Javaanse bevolking vanwege interne strijd en het gehaal en getrek omtrent de voorzittersfunctie in een diep dal dreigt te komen, gaat de slimste onder hen er met de vette kluif ervandoor. Welke onder de groten? Inderdaad, de Javaanse groepering mag in feite niet tot een grote en massieve blok komen. Trouwens in de politiek is dit verschijnsel niet vreemd. Het is juist normaal. Neem eens rustig de tijd en volg de trend van alle groepen in de politiek. Stuk voor stuk hebben ze delfde rol vervuld en hun plaats ingenomen. Wie heeft een grote rol gespeeld? Velen proberen; de kolonisatoren zijn er geweest, de tijd speelt een rol en soms ook de omstandigheden. In de politiek zijn woorden als macht, kracht, hebzucht, blindheid en geld, synoniemen of gelijksoortige elementen die vaak niet kunnen worden verwaarloosd.
Een van de belangrijkste en moeilijkste problemen binnen de Volksalliantie is dat vanaf het begin de leiding ligt bij de voorzitter van de grootste partij. Dat is het allereerste begin van een sluimerend probleem. In elk geval was toen de voorbereiding niet uitputtend besproken en vastgelegd met het gevolg dat niet lang daarna er al onenigheid ontstond. Ook binnen de Javaanse partijen is de drang naar macht aanwezig maar niets is duidelijk vastgelegd.
Reeds aan het begin van 1996 was voor iedereen in de Pendawalima, de splitsing in de groep van Somohardjo en de groep van Kasto duidelijk. En inderdaad, de geboorte van Pertjajaluhur was het gevolg. De grote groep op die van de KTPI na was duidelijk. Wat de KTPI betreft was de splitsing in de splitsing van NPLO en D-21 duidelijk een aderlating voor de KTPI. In 2000 was die splitsing ook compleet. Dat grote en invloedrijke politieke partijen op de loer zaten en nog zitten is algemeen bekend. Sinds in de zeventigerjaren waren de leden van de KTPI vrij instabiel in vergelijking met die van PL onder Somohardjo. Denk aan de 4 contante zetels van PL.
Na de verkiezingen van 2010 is duidelijk gebleken dat de achterban van zowel de KTPI als die van PL in de combinatie in Volksalliantie duidelijk achteruit is gegaan . Duidelijk is de partij die reeds lang op de loer zat om de PL klein te krijgen in de periode na de verkiezingen. En zie daar, politiek is nooit te vertrouwen, want niet de leden van PL werden en worden bewerkt doch via haar zwakke schakel van de Megacombinatie met haar 2 instabiele leden in het parlement . De interne strijd om de voorzitter van de partij binnen de KTPI moest zogenaamd de oorzaak zijn. Het lobbywerk binnen de groep van de MC werd structureel aangepakt.
Met de behandeling van de Amnestiewet waarbij duidelijk de leiders van de moeilijk te verdelen partijen PL en Abop met al voorzitters, Somohardjo en Brunswijk, werd niet alleen de chantagepolitiek duidelijk gespeeld meer tevens een zekere mate van dwang gespeeld. Somohardjo heeft op eigen belang gespeeld en zijn weg geplaveid en op die manier een zekere vrijbrief gekregen om te handelen als een adviseur van de president. Hij mag tij en ontij op reis, terwijl deze vorm van vrijheid in feite een gebonden vrijheid betekende. Ook met de benoeming van zijn partner was duidelijk gebleken dat Somohardjo een zekere mate van vrij spel kreeg in het geheel. Vooral zijn ministerie waarbij hij verantwoordelijk werd gesteld bleef maar sukkelen met de invulling van de open plaats van de directeurspost. In de wandelgangen is duidelijk dat binnen de PL er stemmen zijn die de vervanging van Somohardjo wel niet durven te entameren, maar het is duidelijk dat er ook spoedig daarin verandering komt, want de plaats van Soewarto Moestadja blijft een punt van discussie. Betrokkene was sinds hij lid was van KTPI nimmer een tegenstander om met Bouterse te werken. Daar zijn medewerkers nogal gevoelig zijn om een plaats in de ambtenarij. De plaats en rol van de Javanen in de komende jaren en naar 2015, de verkiezingstijd zijn voor deze groep nogal dubieus, daar de leden van PL stilletjes naar de sterke partij, in deze de NDP overlopen. De plaats van de Javanen is op deze manier zienderogen achteruit gegaan. Met de zogenaamde eensgezindheidssamenkomst op 4 mei is de situatie van de Javanen nog steeds niet stabiel. Trouwens zij zijn een paar jaren stabieler geworden doch in de politiek is deze werkwijze nog steeds niet stabiel.
