Recentelijk werd bekendgemaakt dat de Suralco afziet van de aanleg van een weg voor transport van bauxiet dwars door enkele oude plantages in het district Para, aan dezelfde westoever van de Surinamerivier als Paranam.  Het was bekend, dat de onderhandelingen met plantagevertegenwoordigers niet altijd even vlot verliepen. De aanwezigheid van een aantal positief ingestelde krachten, gaf echter hoop op een gunstige afwikkeling. Nadat er echter steeds meer op obstructie lijkende acties naar buiten lekten, werd het duidelijk dat er zaken fout konden gaan. Een recentelijk per ongeluk door mij opgevangen uitspraak over het door Suralco zoeken naar alternatieven voor deze brede  plantageweg, maakte mij ongerust. De finale berichten kwamen daarna naar buiten, en het waren geen goede berichten: Stopzetting!. Ik had eerder vooraf beleefd bedankt voor een adviseurschap van deze groep, gelet op mijn eerdere ervaringen met de plantagebewoners van Berg en Dal. Recentelijk sprak een op mij lijkende Surinamer over de “wit’ witti sma â€, die recentelijk in grote getale meededen aan een protestmanifestatie tegen de Amnestiewet. Het is als “blaka Blakaman†voor mij daarom triest, om steeds waar te nemen dat het te vaak “Blakamans†zijn die bij onderhandelingen zaken laten vastlopen, door te vaak bij de eerste bespreking en ook de daarop volgende, dreigend, met een mes op tafel te komen onderhandelen. Zelf ga ik naar onderhandelingen “met een bosje bloemenâ€, met het doel, om tot een voor beide partijen bevredigend resultaat te komen. Ik ga niet “met een mes op tafelâ€. Ik neem wel naast de bloemen ook een houwer mee, maar die is onzichtbaar, keurig ingepakt in cadeaupapier op de bodem van mijn  aktetas onder de tafel, voor grove “eventualiteitenâ€. In het geval van Berg en Dal verkreeg ik zonder enige roots in Berg en Dal hebbend, met het team dat ik bijstond, van het Kerstenconcern, na de onderhandelingen, een gebied, dat zo groot was als 72 maal het voetbalveld van het Andre Kamperveen Stadion. Ik had daarbij voor een vlotte voortgang in recordtempo uit mijn eigen zak de daartoe door Kersten vereiste  kaart laten maken door een landmeter. De Kersten directie ging akkoord, mogelijk niet helemaal van harte, maar een halve deal met haar voorganger was voor de nieuwe directrice, een zakelijke zakenvrouw, na verdere aanpassing ook een werkbare  deal, die ze in die functie wel tekende. Helaas gaven de bewoners van Berg en Dal, nadat zij een vakbondsleider als nieuwe voorzitter hadden gekozen, per brief de 72 voetbalvelden terug, als voorloper van een door hen geplande andere, betere deal, waarbij zij met het mes op tafel veel meer gronden en privileges dachten te verkrijgen. Het resultaat is bekend. No deal!  Ze bezitten vanaf toen tot heden niet eens een gebied waarop zij een tafeltennisveld zouden  kunnen plaatsen. Ook bij deze weg door de Para Plantages werd het duidelijk dat er onderhandelingstechnisch messentrekkers in het team voorkwamen. Ze hielden de zaak op, totdat Suralco meer tijd ging besteden aan alternatieven. Een weg door een plantage brengt ontwikkeling, en het vormt de aanzet tot de eigen ontwikkeling. De weg kan na afloop niet naar Pittsburg worden meegenomen, maar vormt wel een corridor, die verbonden zou zijn met Paranam, via een brede  A-1 plantageweg. Zakelijk onderhandelen had ook voor beide partijen tot extra compensaties kunnen leiden. De compensaties die men het gemakkelijkst kan verkrijgen van een bakker zijn  brood, beschuit en gebak, geen laptops, blackberries en kippenbouten. Van een bedrijf met veel zwaar materiaal vraagt men bijvoorbeeld inzet van dat materieel in een daarvoor haalbare tijdsspanne, en geen cruise naar Hawai, of een flat in Amsterdam. Het Paraanse resultaat van april 2012 staat er, bereikt door keihard te onderhandelen. Het eindresultaat is nul, net als bij Berg en Dal, bereikt door mensen, waarvan veel  op mij, Pele, Idi Amin en Kofi Anan lijken. Toen mijn concessie buurman in Brokopondo, Dalian, mij in 1997 toestemming vroeg, om een weg door mijn concessie aan te leggen naar zijn daarachter gelegen concessie, heb ik ze met alle egards ontvangen , toestemming gegeven en zelfs een reeds bij mij bekend basiswegtracé aan hen voor gesteld, dat ze ook overnamen. De weg was van ons, bleef bij mij, ontsloot ook mijn gebied, met daartegenover een vaste toestemming aan Dalian, om er op te rijden. Toen later enkele nieuwe, pas uit China afkomstige werknemers van Dalian mij de toegang tot diezelfde weg  ontzegden, haalde ik wel een houwer, en kon ik toen zien dat Dalian Chinezen  met lege handen sneller konden lopen naar hun bedrijfspoort,  dan een  gewezen Nederlandse en Surinaamse 100 meter sprintkampioen met een houwer in zijn hand. De zaak is kort daarna “bloemrijk†uitgelegd en bijgelegd, en tot vandaag ben ik goede maatjes met de staf van Dalian, voor mij tot vandaag het beste afsfalteringsbedrijf ooit actief in Suriname. Laten wij als volk van elkaar leren en geen groepen apart zetten, omdat zij anders zijn, op bepaalde  gebieden een voorsprong, of een achterstand  hebben. Onderhandelen kan geleerd worden, ook in Para, in Coronie en in Brokopondo. Leer het a.u.b. mi brada!
Drs. Eddy Monsels
