Gevolgen van niet alleen ondeskundigheid en onbekwaamheid, maar vooral van oneerlijkheid. Simpel oneerlijkheid. Daarmee zit Suriname nu overhoop, sedert de combinatie van ondeugden zich heeft uitgestort over de natie.
Het begint allemaal met leugens, zoals het ook begon in 1980. Een als ‘vakbondsstrijd’ gecamoufleerde coup, moet na het welslagen daarvan worden goedgepraat. Onervaren nieuwkomers als Bouva en Misiekaba zullen niet weten (ze waren immers te jong en hoeven daarom toen ze ouder werden de geschiedenis van hun land niet te kennen), dat de plegers niet eens verder hebben gedacht of hun poging zou slagen. Er werd in die fase gesmeten met woorden als staatsgreep, ingreep, enz. om tenslotte het indrukwekkend klinkende ‘revolutie’ te gebruiken. Uiteindelijk bleek het een ‘zweeftekie’ te zijn geweest naar de staatskas. De gedupeerden betitelen het zelfs als te zijn geweest een ordinaire overval op de toenmalige staatskas.
Enfin, het is allereerst begonnen met een leugen, die dan dwingt om verder te moeten doorgaan met liegen. Zo werd er gelogen dat spoedig de leiding van het land in handen zou worden gelegd van een gekozen burgerregering. De militairen die de coup hadden gepleegd zouden zich in de kazerne terugtrekken en zich verder niet bemoeien met het landsbestuur. Dat spoedig duurde maar liefst 7(zeven) jaren met een zgn. binnenlandse oorlog, die ook alleen maar een persoonlijke (economische) vete was tussen de daarin optredende hoofdrolspelers. Bovendien, zo blijkt het, werd het ook nog met tegenzin ‘overgedragen’, want kort daarop volgde de zogenaamde ‘ Kerstcoup’.
Een belangrijke leugen in die periode was het ontwerpen van een nieuwe grondwet. Waar de grondgedachte van deze grondwet niet op integriteit rustte, was te voorzien dat deze een staatsrechtelijk paskwil zou zijn. De bedoeling was namelijk om de ‘revo-componenten’ hun ten onrechte ingenomen positie te doen behouden, sinds zij ook een landslide overwinning op de tegenstanders verwachtten. Hoe bedrogen kwamen zij er niet uit? Ruim een week konden alle kindertehuizen, tehuizen van seniore burgers zich kostelijk eten en drinken veroorloven door de overgebleven spullen van de afgelaste feesten na zo’n debacle.
Eerder was ook gelogen dat er een contracoup gepleegd zou worden, wat moest rechtvaardigen dat 15 (vijftien) mensen onnodig waren doodgegaan. Er zijn duidelijke signalen die beweren dat velen uit deze groep van 15 werden gemarteld en anderszins vernederd. Begrijpelijk dat die rechtvaardiging weer uit een leugen zou moeten bestaan: “op de vlucht (van voren?) neergeschotenâ€, heette het. De ene leugen volgde de andere op met het gevolg dat de door die ‘revolutionairen’ ontworpen grondwet ettelijke leugens moest camoufleren. En met dat staatsrechtelijk monstrum zitten wij nu. De Grondwet, een leidraad voor de inrichting van de Staat, wordt op oneerlijke gronden in mekaar geflanst door een zich noemende academisch gevormde (!).
Behalve Bouva en Misiekaba (want die waren immers nog jong en droegen luiers/pampers) zijn wij allen wel bekend met de opeenvolging van leugens, die ons vandaag weer hebben geplaatst voor een nationaal schandaal, het ontbreken van een Constitutioneel Hof. Een orgaan dat volgens vele juristen door een of ander reden nog niet in het leven geroepen is en bovendien niet persé in Suriname hoeft te bestaan. Keer op keer moet het Surinaamse volk internationaal beschimpingen ondergaan wegens het niet in staat blijken hun land op een geciviliseerde wijze in te richten en te besturen.
Laat men ons niet komen vertellen dat anderen dit of dat hebben nagelaten. Neen, de ontwerper heeft gefaald. De ontwerper heeft zich laten leiden door oneerlijkheid. Daartoe moest hij iets als goed voorstellen, dat in feite een ‘por’ apra’ blijkt te zijn. Enkel door oneerlijkheid. Enkel door onoprechtheid.
Tot nu toe is er in dat kamp nog niet begrepen dat de ene leugen tot de andere leidt en dat men dan uiteindelijk vastloopt.
Wat het gevolg hiervan is mag de willekeurige lezer zelf invullen.
