Tijdens de paasdagen zijn veel burgers in bezinning en wordt een minder confronterende levenshouding eropna gehouden. Deze periode zou, als intens beleefd, als een training kunnen worden gezien om de rest van het jaar op een andere manier een constructieve bijdrage te leveren aan de eigen broodwinning, onderhoud van het gezin en de opbouw van de samenleving en het land. Kritiek geven en uitkomen voor je mening moet echter kunnen. Rond deze tijd wordt elektronisch een heel interessante essay over het pasfeest gedistribueerd en de relevantie voor drie grote godsdiensten (Christendom, Islam en het Jodendom) door een Islamitische gebaseerde organisatie. Deze essay heeft kennelijk de bedoeling om te wijzen op de heilzame werking die het besef over gelijkenissen en overeenkomsten kan hebben op het ontstaan van meer harmonische samenlevingen. Wij kunnen hier wat van leren, maar vooral Westerse landen die worstelen met significante populaties uit moslimlanden. In dat kader memoreren wij de recente moord op een moslimvrouw in Amerika. We putten uit de essay van deze Islamitische organisatie. Het Paasfeest is het oudste feest van alle bekende Christelijke feesten. De Christelijke paasviering heeft een Joodse oorsprong, geconcentreerd op de herdenking van de bevrijding uit Egypte, van de tocht door de zee en het beloofde land Kanaan met in de hoofdrol profeet Mozes en zijn broer Aaron. De Christelijke paasviering heeft dezelfde trekken maar nu gericht op Jezus. Gelooft wordt dat de opstanding van Jezus op een zondag plaatsvond, waardoor het Paasfeest gevierd wordt op een zondag rond deze tijd elk jaar. Het paasfeest draait om de kruisiging en opstanding van Jezus volgens de Bijbel. De kruisiging vond zijn oorzaak in het conflict van Jezus met de bestaande Joodse partijen; de Zeloten keerden zich tegen hem, omdat hij weigerde hun werktuig te worden in het aanzetten van een opstand tegen de Romeinen. De Farizeeën werden zijn vijanden vanwege zijn veronachtzaming van hun eigen interpretaties en zijn ongezinde houding jegens hen. Maar zijn meest gevaarlijke opponenten waren de Sadduceeërs. Zij controleerden de Tempel en hadden een aanzienlijke invloed bij de Romeinse heersers. Het was in hun voordeel dat het bestaande systeem, dat hen privileges en welstand had verschaft, in stand werd gehouden onder de Romeinse heerschappij. Zij waren bevreesd dat Jezus’ aanspraak de Messias te zijn, de Romeinen in conflict zou brengen met hun Joodse onderdanen, met als gevolg onrust. Alhoewel zij geen beste vrienden van elkaar waren, gingen de Farizeeërs en de Sadduceeërs met elkaar samenwerken tegen Jezus. Eén van Jezus’ apostelen, Judas, werd omgekocht om de politie naar zijn rustplaats te leiden. Jezus werd door de soldaten en de Joodse politie gearresteerd. Hem werd ten laste gelegd dat hij claimde de Koning der Joden te zijn. De rechtsprekende instantie was niet erg overtuigd van de waarheid van de aanklacht, maar onder druk van de Joodse opperpriesters en ouderen vaardigde hij het vonnis van kruisiging over Jezus uit. Het Christelijke ‘verhaal’ over het wegvoeren en de opstanding van Jezus is verder bekend. Over de opstanding van Jezus zijn speculaties. Er zijn onderzoekers die aangeven dat hij bij het weghalen van het kruis nog niet gestorven was, maar in diepe zwijm was geraakt en daarna herstelde. Jezus zou gebeden hebben en God zou zijn gebed hebben verhoord. Dit is exact wat de schrijver van de Brieven aan de Hebreeën zou hebben geschreven (Hebr. 5:7). Er zijn theologen die vele aanwijzingen in de boeken Markus, Johannes, Lucas, Mattheus en Hebreeën vinden om te staven dat Jezus niet aan het kruis stierf. Er zijn ook moslims die geloven dat Jezus niet aan het kruis is gestorven. Moslims aanvaarden Jezus als een grote profeet van God.
Het meest relevant en alles overheersend blijft echter het feit dat de drie genoemde godsdiensten het bestaan en het werk van Jezus erkennen. Dit kan de basis zijn van het benaderen van een aantal in essentie politieke conflicten in bijvoorbeeld het Midden Oosten. Het resultaat van die spanningen heeft een impact op de wereldeconomie en ook op ons. De boodschap van vergeving en naastenliefde moet veel actiever worden herhaald in Suriname en in een wijder verband. Van daaruit moet harder gewerkt worden door de samenleving, haar vertegenwoordigers in het parlement en de regering aan de positie van zieken, arbeidsongeschikten, mensen met een beperking, werklozen, minderheden, kinderen, vrouwen en armen. Recentelijk is na lange tijd een initiatiefwet onderwerp van debatten geweest in DNA. Het recht van initiatief waren we bijna vergeten. Vanuit de gedachte van het Pasen, wordt aan wetgevers en beleidsmakers het beroep gedaan om versneld te werken aan versterking van de rechtspositie van de kwetsbaren in onze samenleving. Het initiatief mag zeer zeker komen vanuit het parlement dat bewezen heeft in staat te zijn eigen initiatiefwetten te bewerkstelligen.
