Door het ministerie van Arbeid zijn gisteren 3 nieuwe wetten gepresenteerd in het kader van een project dat Modernisering Surinaamse Arbeidswetgeving moet zijn geheten. Voor vandaag staan nog 2 wetten op het programma. Het gaat in totaal om 3 nieuwe wetten over uitzendbureaus, arbeidsbemiddeling en rechten van vakbonden. Verder gaat het om wijzigingen in het Decreet Arbeidsinspectie en de Wet op de collectieve arbeidsovereenkomst. Er wordt al een hele tijd geklaagd dat de Surinaamse arbeidswetten verouderd zijn. Over de aanpassing wordt al een hele tijd gesproken. We zien nu eindelijk stappen in de goede richting. De vraag is echter hoeveel van de problemen die zich thans op het arbeidsveld voordoen, verholpen zullen zijn met de 5 nieuwe wetten c.q. wetswijzigingen. Uit de uitleg blijkt dat met de nieuwe conceptwetten een deel van het probleem van contractors zal zijn opgelost en met name dat deel waarbij uitzendkrachten betrokken zijn. Met name zal men niet jaren achter elkaar als uitzendkracht ingezet kunnen worden. Voorts zal men niet als goedkope arbeidskracht kunnen worden uitgebuit vanwege een bepaling die gisteren als ‘loonverhoudingsnorm’ is aangeduid: een uitzendkracht moet evenveel verdienen en dezelfde voorzieningen hebben als mensen die gelijkwaardig werk doen in het bedrijf dat deze uitzendkrachten leent. Er is een andere wet die de praktijk van arbeidsbemiddeling met winstoogmerk, tot nu toe wettelijk verboden, vergunningplichtig zal maken. Er zijn wijzigingen in de Wet arbeidsinspectie, waardoor arbeidsinspecteurs langer gebonden zijn aan geheimhouding. Ook zal men in de wetswijziging regels hebben over een speciale eed om arbeidsinspecteurs op het rechte pad te houden. Als we mogen afgaan op de wetten die gedistribueerd zijn, dan zal vandaag een wet gepresenteerd worden die verspreide wettelijke regels over rechten van vakbonden bij elkaar brengt. Interessant is dat er in twee artikelen men eerst ruimte open zal laten om het stakingsrecht te beperken bij ambtenaren en essentiële sectoren, waaronder bijvoorbeeld ook valt de brandweer die momenteel in staking is en de hospitalen die vrij regelmatig staken. In de laatste inleiding zal de Wet cao worden aangescherpt met een duidelijke verplichting voor werkgevers om cao’s te registreren. Toch wel omvangrijk, maar opgemerkt moet worden dat een aantal prangende vraagstukken nog aangepakt zullen moeten worden. Met betrekking tot de arbeidsinspectie zijn ethische codes van belang die nog geïntroduceerd moeten worden. Tijdens de presentaties is aangehaald dat er een nieuw Burgerlijk Wetboek in concept bestaat waarin het ongelimiteerd verlengen van korte contracten zal worden beperkt: op bepaald moment is men dan in vaste dienst. Maar wanneer zal men dit nieuwe BW in behandeling nemen, want dat is niet door arbeid op het seminar behandeld. Het ministerie heeft op zijn seminar geen punten opgebracht die betrekking hebben op aanpassing van de veiligheidswetgeving. Nu blijkt dat de veiligheidswet zelf en de veiligheidsvoorschriften behoorlijk verouderd zijn en geen rekening houden met de nieuwe productieprocessen en de nieuwe sectoren die zijn ontstaan of belangrijk zijn geworden zoals ICT-gerelateerd werk. Seksueel molest, stress en pesten op het werk moeten nog aangepakt worden. Ook praat het ministerie nog niet over de ongevallenregeling. Daarvan is de klacht dat de uitkeringen die er zijn opgenomen met een dagloongrens van SRD 20 te laag is. Voorts is het stuk van beroepsziekten te zwak geregeld en het besef over beroepsziekten is bij de Surinaamse werknemer heel laag. Een punt dat het ministerie van arbeid ook nog moet bekijken is dat van de arbeidsgeschillen. De uitspraken van de Bemiddelingsraad zijn vooralsnog slechts een advies dat men in de wind kan slaan. Voorts heeft de raad alleen jurisdictie over de private sector en bemoeit hij niet met de publieke sector. Een ander punt dat tijdens het seminar niet aan de orde komt, is dat van de ontslagwetten. Deze worden als knellend ervaren door de werkgevers. Het bedrijfsleven wil de ontslagwetgeving schrappen en een arbeidskamer om snel ontslagzaken af te handelen. Het ministerie zou meerdere malen verklaard hebben hiermee bezig te zijn, maar is nog niet klaar, zoals het lijkt. We noemen ook de issue van het minimumloon. Over dit punt zwijgt het ministerie ook. En als laatste willen wij noemen het heel belangrijke punt van sociale zekerheid. Wanneer komt het ministerie van arbeid met wetten over het verplicht opbouwen van pensioenen, over een zwangerschapsregeling, over arbeidsongeschiktheid en invaliditeit, over werknemers met gezinsverantwoordelijkheid en over een ziektekostenregeling?
Het seminar van het ministerie is prijzenswaardig, 5 conceptwetten tegelijk presenteren, is bijna ongekend. Maar uit het bovenstaande blijkt dat met de 5 wetten c.q. wetswijzigingen het ministerie er nog lang niet is. Een waslijst van problemen zal nog blijven bestaan. Het ministerie van Arbeid staat nog een immense taak te wachten.
