 Het Endoscopiecentrum van het St. Vincentius Ziekenhuis heeft een nieuwe behandeling geïntroduceerd in Suriname. Het gaat hierbij om de zogeheten PEG-behandeling. PEG staat voor Percutane Endoscopische Gastronomie en houdt in dat een slangetje voor de voeding van de patiënt rechtstreeks via de buikhuid naar de maag wordt aangebracht, zodat de patiënt niet meer via een neussonde hoeft te worden gevoed en er geen irritaties meer worden veroorzaakt.
Dr. Jan van Spreeuwel, een Nederlandse maag-darm-leverziekten-arts die regelmatig werkzaam is op het endoscopiecentrum van het St. Vincentius Ziekenhuis, legt uit dat als je niet meer zelf kunt eten, bijvoorbeeld omdat je dement bent of een beroerte hebt gehad, je aangewezen bent op voeding via een neussonde. Zo’n slangetje in de neus gaat al gauw irriteren. Het komt dan ook vaak voor dat demente mensen zo’n slangetje steeds uittrekken. De mogelijkheid bestaat dan om een PEG aan te leggen. Het aanbrengen van een PEG geschiedt onder plaatselijke verdoving, waardoor de patiënt er vrijwel niets van merkt. De afgelopen dagen voerde Van Spreeuwel een dergelijke behandeling uit bij een ruim negentigjarige demente vrouw in het SVZ. In Nederland wordt deze behandeling al langer toegepast, maar voor Suriname is dit een nieuwe behandeling. Waarom dat in Suriname pas nu gebeurt, heeft volgens Van Spreeuwel twee redenen. Allereerst zijn er in Suriname (nog) geen in endoscopie gespecialiseerde artsen en daarnaast wordt de behandeling door de ziektekostenverzekeraar vaak niet vergoed. De materialen die voor deze behandeling nodig zijn, kosten ongeveer 150 Euro en die kosten moeten, als de verzekering ze niet dekt, door de patiënt of zijn of haar familie worden gedragen. Volgens Van Spreeuwel vormt dit een probleem bij veel meer moderne endoscopische behandelingen.
Endoscopische procedures vervangen in veel gevallen ingrijpende en veel duurdere operaties bij patiënten. Endoscopische behandelingen zijn daarom uiteindelijk vaak beter voor de patiënt en goedkoper voor de verzekeraar. Van Spreeuwel pleit er dan ook voor dat er afspraken gemaakt worden over welke patiënten welke behandelingen krijgen en dat die dan voor alle betrokkenen worden vergoed.
