Het is mij opgevallen dat de banken in Suriname veel investeren in super grote advertenties. De een nog groter dan de ander. Het lijkt wel een competitie. Als je niet beter zou weten, zou je beslist de moeite nemen om snel eens naar bank te rijden, maar gelukkig doe je dat niet bij de eerste de beste ingeving.
Elke bank geeft aan dat zij de enige echte partner is van ondernemers. Ze staan u vanaf het prille begin met raad en daad bij en begeleiding is absoluut geen probleem. Maar als u dat eenmaal gelooft en u gaat werkelijk naar zo’n bank dan gaat het als volgt.
Een gesprek met een account (manager). Als je dat hoort dan ga je er vanuit dat je met een deskundige te maken hebt, maar helaas. De realiteit is anders. Een accountmanager is in dit geval alleen maar een handlanger die alle info en paperassen verzamelt en dan het totale rapport opstuurt naar een commissie die moet beoordelen. Om nog een kans te maken op een gunstig antwoord moet de account(manager) zorgen voor 500% zekerheid dus gaat hij/zij op zoek naar onderpanden. Soms gaan ze zelfs zover dat ze niet schromen om te vragen of eventueel de woning van je ouders/schoonouders als onderpand gegeven kan worden.  Als dat niet voldoende is, vragen ze naar iemand die garant kan staan. Ook dit nog. Er is een lange lijst van zaken die je moet inleveren en daarin staat ook bijvoorbeeld een bouwtekening (kosten SRD 4500), een begroting van een aannemer (kosten voor eigen rekening) enz, enz. Na enige tijd is het gelukt om alles aan je zijde te hebben , je hebt aan alles voldaan en dan komt het moment. Helaas, je moet ook nog 30% eigen inbreng hebben en dat heb je niet,  dus JAMMER ! Volgende keer weer en beter proberen. En de gemaakte kosten dan? Helaas, dat is voor je eigen rekening! Dat is het risico van ’t vak.
Een andere versie is dat de bank u hypotheekadvies geeft. Ja, echt waar, althans, dat wordt beweerd. Het advies, sorry, het hypotheekadvies aan mij was om zoveel SRD per maand te sparen en na twee jaar, Â dan zou ik al het vereiste bedrag hebben en dan zou men mij wel kunnen helpen.
Ik zeg tegen deze medewerker, deze accountmanager, dat ik dan twee jaar ouder zal zijn en ik vroeg of de looptijd niet ingekort zou worden. Inderdaad, dat was over het hoofd gezien. Maar zij gaat haar best voor doen dat dat deel wel gerealiseerd wordt.
Stel nu dat je een eigen bedrijf hebt, maar je hebt dan ook een salaris. Je vraagt dan aan de bank om op basis van je salaris een lening te krijgen. Dat kan niet. Je moet dan de jaarcijfers ook afgeven, want de bank moet zich ervan vergewissen dat je salaris wel voor lange tijd zeker is. Ik heb me vaak afgevraagd waar dit aan zou kunnen liggen en ik denk dat ik het antwoord weet. Er is helemaal geen mensenkennis en geen vertrouwen in de mens, behalve vriendjes.
Een schandelijke en jammerlijke vertoning is het hele geval op zijn zachtst uitgedrukt. Het leidt tot stagnatie van de ontwikkeling en het achterblijven van de echte Surinamers ten opzichte van de Chinezen en dan maar klagen dat het deze Chinezen zijn die alles overnemen. Wel, dat is nogal logisch.
Een ander voorbeeld: Ik laat een accountant een bedrijfsplan maken en betaal enkele honderden Euro’s.  Ik dien het vervolgens in bij de bank en dan komt er een gesprek waarin de medewerker, met een mooie naam de accountmanager, mij zegt dat zij het niet gelooft.
Niemand bij de bank is in staat om op basis van je inkomen, het te lenen bedrag en je  onderpand aan te geven of je wel of niet in aanmerking komt om het bedrag te mogen  lenen. Het is steeds weer, eerst kosten maken om daarna te horen dat het niet kan. Dat is nou de werkwijze van de banken in Suriname.
Dit krijg je op je bord, als je als land jarenlang geïsoleerd bent geweest.
Deskundigen uit Nederland die de durf hebben gehad om het domme beleid bespreekbaar te maken, zijn moedeloos maar teruggegaan. Gelukkig zijn er ook banken die geleid worden door mensen met een brede kijk op zaken. Dat is het verschil.
Rebien
