De Verrekijker……… Wilfred H. Molly Het land van de avonturiers!

Met even grote bewondering en verbazing hebben wij onlangs het moedig opgebrachte enthousiasme van onze goede kennis en bedreven regisseur kunnen bewonderen. Hij vergastte ons namelijk met de beelden welke hij in korte tijdsspanne tijdens de beleving van al het goede, schone en mooie wat het land  –  Equatorial Guinea – van de ons land bezoekende president te bieden heeft.
Borger’s verhalen en de vertoonde beelden hebben echter geen latente sympathie doen ontwaken bij ons noch bij  vele anderen. De bewondering heeft zich slechts beperkt tot het vermeldingswaardige opgebrachte enthousiasme dat de regisseur zelf aan de dag heeft gelegd. Wat hij allemaal daarbij wist te vertellen, bleek helaas niet verifieerbaar te zijn geweest met de wereldbekende harde feiten. Zijn acteurstalent bleek in de loop der tijden het eerder tentoongestelde in de film “Wan Pipel”  ver, ja heel ver achter zich te hebben gelaten. Het is heus niet teveel gezegd als wij hem in deze mogen vergelijken met Shakespeare in zijn glorieperiode. Kortom, Borger was niet te evenaren, ook niet in die alom geprezen rol van de geliefde, de hoofdrolvervuller die hij alszodanig in de film eerdergenoemd, liet zien.
Het ontbreken van een goede reden, of zelfs van een goed voorwendsel, voor zoveel reden tot het vertoonde enthousiasme doet bij velen de vraag opkomen of de regering, in weerwil van andersluidende wereldbekende verhalen over het wel en wee in bedoeld land en de geneugten van de dictator (?) of de Surinaamse regering wel serieus bezig is. Aan de beelden te oordelen moet Borger’s bezoek zeer waarschijnlijk toevallig met de samenloop van omstandigheden dat er op die momenten geen ander levend wezen te zien was dan hij alleen langs de prachtige boulevard, waar hij de natuur wist te bewonderen. Niet eens een  verdwaalde vlinder of een zwaluw die de lente bepaalde of niet. Ook niet het gefluit van een of andere zangvogel. Neen, slechts alleen onze regisseur en zijn filmtoestel bij het volprezen, attractieve, bezienswaardige, kabbelende water langs de boulevard, moederziel alleen.
De mogelijkheid dat het groot aantal bewoners en de vele toeristen op dat moment waarschijnlijk samen aan tafel zaten, mag geen moment verwaarloosd worden. In dat land van melk en honing, welvaart en welzijn voor iedereen, houdt men zich blijkbaar zeer trouw aan tradities, zeden en gewoonten, vandaar de afwezigheid van het volk, langs de boulevard.
Achteraf bleek niet alleen Borger overenthousiast te zijn, ook het ijverig parlementslid tevens trouwe bezoeker van de Bermclub Ocer en belijder  van een christelijke gemeenschap, was bijzonder enthousiast over het gebodene. Met verwaarlozing van al het ongunstige wereldwijd bekende van genoemd land, wist die belijder de christelijke belevenis van de bevolking aldaar als geen ander in gunstige beschouwing te nemen. De naastenliefde die daarbij aan de orde kwam, liet denken aan vermaarde predikanten wiens namen hier niet nodig zijn aan te halen vanwege hun algemene bekendheid.
Ofschoon ons parlementslid het slechts – evenals wij –  van het beeldmateriaal moest hebben, bleek zijn niet ter plaatse aanwezigheid in zijn weergave completer te zijn dan die van de regisseur zelf. Met eerder ongekende verve wist hij ons te vertellen hoe bijzonder gunstig het voor ons land zou zijn als er een hechte samenwerking zou voortvloeien uit dit bezoek van het staatshoofd. Zelden hebben wij iemand zo kwistig met lof zien zwaaien. Een beloning als speciaal afgezant van deze regering aan het ‘beloofde’ land zou niet voldoende zijn. Want onze praatgrage Andreetje heeft de details kunnen toevoegen aan de beelden hoewel het definitieve beeld  van het land niet uit eigen aanschouwing voort is gekomen. Hij is de eerste politicus in dit land die iets zo volmaakt kan beschrijven ofschoon hij het niet zelf heeft mogen aanschouwen, niet heeft kunnen waarnemen in levende lijve. Zelfs de sfeer heeft hij ook niet zelf geproefd! Voorwaar een verscholen uitzonderlijk talent, van onze Andreetje.
In de Revo-periode had een staatshoofd (nu wijlen) ook een opvallend kort bezoek aan ons land gebracht. Hij is een vriend geweest van ons huidig staatshoofd, een politicus met de uitzonderlijke gave waardevolle adviezen te geven aan anderen. Maar in zijn eigen land miste hij het evenwel om die gave ten toon te spreiden.