In de eerste week van februari 2012 werd de Surinaamse gemeenschap opgeschrikt door twee ernstige gevallen van zelfdodingen. In het eerste geval, bekend als de Uitkijkdrama, was er sprake van moord-zelfdoding. Daar er drie kinderen van respectievelijk 6 jaar , 3 jaar, en 1 jaar om het leven zijn gebracht en de dader (de vader) zelfmoord heeft gepleegd, wordt dit gekwalificeerd als kinderdoding gevolgd door zelfdoding. In het tweede geval, waarbij een man zijn vriendin een kapwond in de hals toebracht, kunnen we spreken van een poging tot partnerdoding, gevolgd door zelfdoding. Gezien de aard van de relatie tussen dader en slachtoffer roepen deze dodingen dikwijls gevoelens van afschuw, verbijstering en onbegrip op. De doding van de drie onschuldige kinderen in de zelfdodingsactie van de vader heeft ook de Surinaamse gemeenschap doen sidderen. De Unie van Surinaamse Vrouwen (USV) heeft reeds in 2005 aandacht gevraagd voor de ernst van het suïcideprobleem in ons land en daarbij aangegeven dat dit een graadmeter is van de zorgwekkende staat, waarin de geestelijke gezondheid van ons volk verkeert. Zij betreurt het ten zeerste dat deze vorm van moord-zelfdoding zijn intrede heeft gedaan in ons geliefd Suriname. Echter wanneer je een ziekte niet tijdig behandelt, neemt het ernstigere vormen aan zoals in bovenstaande gevallen. De USV is verontwaardigd over de manier waarop personen en groeperingen met dit tragische gezinsdrama zijn omgegaan en plaatst derhalve kanttekeningen aan hun oprechte medeleven / bedoelingen. Allereerst maakte de Surinaamse gemeenschap kennis met een geestelijke die zich voorstelde als te zijn een representant van beide families. Vervolgens werd kenbaar gemaakt dat deze geestelijke verantwoordelijk was voor het collecteren en beheren van de gemeenschapsgelden. Daarnaast kon deze geestelijke het niet nalaten om met name bij zo een tragisch ongeval een politieke partij en haar bestuur herhaaldelijk te complimenteren. Het siert een geestelijke niet dergelijke activiteiten en gedragingen publiekelijk te etaleren.
De uitspraak “Waarom moeten we haar al het geld geven? Moeten we haar rijk maken ?â€gedaan door een geestelijke, doelend op de moeder die op een hartverscheurende manier haar rijkdom (drie kinderen) verloren heeft, is onbegrijpelijk! “Rijkdom is niet de groei van het vermogen, maar de beheersing van de geest!†Het is aannemelijk dat bij moord en zelfdoding nabestaanden vanwege het onbegrip en emoties (schuldgevoelens, angst, agressie e.a.) kiezen voor een stille uitvaart. Zoals wij weten, heeft de uitvaart plaats gevonden op het terrein van een politieke partij waarvan je mag verwachten dat de uitvaartdienst op de juiste wijze door deze partij gecoördineerd zou moeten worden. De dienst was druk bezocht door velen inclusief hoogwaardigheidsbekleders, met het doel de laatste eer te bewijzen aan de jonge slachtoffers. Echter de rouwplechtigheid in het politiek huis wekte eerder de indruk van een politiek spektakel/schouwspel. Partijgenoten hielden toespraken, “op deze dag mogen wij geen schuldvraag opwerpen†zei nota bene een vrouwelijke politica, terwijl ook de ex- minister van justitie het woord voerde. De realiteit is dat een vrouw en moeder drie van haar kinderen heeft verloren, terwijl ze bij de politie heeft aangeklopt doch de bescherming van de staat niet heeft gekregen. De keuze van de organisatoren (geestelijken/politici) om de uitvaartdienst bij een dergelijk geval van moord-zelfdoding, waarbij de dader en de drie slachtoffers op dezelfde tijd en locatie te laten plaatsvinden, vindt de USV onethisch en onverantwoordelijk. Dat men bewust was van de geladen atmosfeer (positieve en negatieve energieën) en de ambivalente gevoelens die deze setting veroorzaakt, getuige de aanwezigheid van de politie ter plekke.
Hoe kunnen politici die een verantwoordelijkheid dragen naar de gehele natie toe een dergelijk oneerbiedige setting toestaan? De USV vraagt zich af als betrokken politici beseffen welk gevaarlijk signaal zij uitzenden naar de samenleving toe. Ook  hoogwaardigheidsbekleders maken een buiging om hun eerbetoon te betuigen aan de vader die zijn kinderen van het leven heeft beroofd. Het signaal dat aan de gehele natie gegeven wordt, impliceert dat een ouder zijn kinderen mag vermoorden en daarvoor alle eer toegekend krijgt en zelfs beloond wordt met een uitvaartdienst dat gelijk gesteld kan worden met een staatsbegrafenis! Als de kinderzielen nog zouden rond dwarrelen en zien dat tijdens hun leven degenen die hen moesten beschermen gefaald hebben en nu degene die hen het recht op het leven ontnomen heeft een ere begrafenis krijgt, zouden zij dat niet begrijpen. Ook na hun dood heeft men het respect niet kunnen opbrengen om te waken over hun waardigheid en zielenrust. De USV spreekt haar afkeuring uit over dit politiek schouwspel. Het siert politici niet om dergelijke misplaatste en gevaarlijke signalen uit te zenden naar de samenleving. Zulke oneerbiedige daden doen zelfs de engelen wenen……..
Unie van Surinaamse Vrouwen
Drs. Asha Mungra (voorzitter)
