De opojari bijeenkomst is achter de rug en het is gebeurd. Iedereen is blij en opgelucht, waarom? Omdat de langverwachte bluffers niet ten tonele zijn verschenen. Soso mofo, zegt een keiharde NPS-er. Laten ze ver van onze “Groene Tuin†blijven. .
Hoewel de strijd binnen de eens zo grote NPS sluimerende is, wordt voor vele politieke partijen de opgave steeds groter en moeilijker. Het is immers een feit dat de achterban anno 2012 bewuster is geworden, wijzer is geworden. Kijk in dit verband naar de partij die op dit moment met woorden de strijd is begonnen. Let maar op wat er in de de KTPI gebeurt. Let ook op de andere partijen; kijk eens naar de partijen die niet als pingo’s achter elkaar en heel netjes achter hun leiders lopen of liepen. Kijk naar de NDP. Kijk wat er gebeurt bij NDP Blauwgrond. Wij worden mondiger en bewuster in de politiek.
Het voorbeeld is duidelijk voor iedereen.  Binnen de KTPI proberen vele pajongwaaiers langs allerlei omwegen het geheel te sussen, maar zo kom je nimmer tot een echte oplossing. We zijn toch blij dat er binnen de NPS mensen zijn die hun krachten tonen en zich openlijk hebben opgegeven dat zij bereid zijn de leiding op een gepaste wijze over te nemen. Dat is pas transparant beleid. Het getuigt niet van goed fatsoen als je op het allerlaatste moment wegblijft, en achteraf allerlei smoesjes en praatjes verzint onder de sympathisanten. Die zijn er veel.
Zij die met hun grote mond hier en daar vele mensen proberen op te jutten zijn bezig met stemmingmakeri; het zijn ‘boitie praatjes’ en daarmee bereik je vaak niks. De vraag die velen bezighoudt is hoe de voorbereidingen naar de verkiezingen binnen deze eens zo grote partij verder zullen verlopen. Op het ogenblik heerst er een ijzige stilte onder de leden van de opkomende prins. Een strategie is dit natuurlijk. Want in de politiek, ook al is het binnen je eigen partij,  zijn er heel veel slimmigheden en spitsvondigheden om je eigen het volk te misleiden. Om zaken toch goed te latenverlopen zullen velen op het kritieke moment wat water in hun wijn moeten doen.
Dat moet,want het gevecht moet luwen en de achterban moet gesust worden met een of ander megaplannetje. Waarom dit alles, is de vraag van een fanatieke medewerker van de groep Oesman Wangsabesarie. Hoe gaat het momenteel toe binnen de partij van de opkomende reus: de Pertayaluhur van bapak Somohardjo? Somohardjo probeert iedereen al is het maar eventjes, zoet te houden; dus mondje dicht en alles gaat gesmeerd. Maar in de politiek lopen tjoeliks dag en nacht rond. Dus opgepast. Denk maar aan het jaar 2000. Het gevolg is versplintering en verwijdering van de moederpartij. Iedereen is bang van wat er gebeurde in de tijd van maart 2010.
Zij die in maart 2010 hals over kop hun voorzitterszetel op een zeer emotionele wijze hebben opgegeven om aan de macht te komen zullen aan de vooravond van 2015 wederom verlangen naar hun oude welverdiende plaats. Dan zal weer het oude liedje beginnen, en dan gaat men weer eens kijken wie werkelijk wie is.
Niemand denkt momenteel aan de beginfase van de bekende Volksalliantie, de karoewier faja blok of rog-rog asem. Jammer, maar dit was te verwachten. Te veel politieke bonzen in de boot en iedereen wil graaien in de pot om zo wat voor zichzelf binnen te halen.  In de politiek is dat hetzelfde als vergif innemen. Denk maar aan de beginjaren 80. Velen uit die tijd zijn nu vrijwel geheel uit het beeld verdwenen.
Hoe stil is de situatie in de andere kampen? Rustig is het niet. De strijd binnen de opkomende kleine partijen om het voorzitterschap zal spoedig uitbreken. Men wacht op de grote sponsers. De grote partij wil meer macht. Tot nu toe hebben juist de kleine aanhangseltjes goed geboerd, familieleden worden goed geaccommodeerd en het oude liedje gaat zijn gangetje. De werkelijkheid is dat zij die vandaag hoog en droog en goed zitten ook wel weten dat zij de volgende keer vrijwel zeker uit de boot zullen vallen en moeten verdwijnen. Dat is nou eenmaal de vaste koers van het politieke leven in Suriname. Vandaar die attitude hier er overal heerst: sla je slag; maak nu wat je kan maken, want morgen kan het te laat zijn en moet je hals over kop weg. Velen hebben liever ervoor gekozen om zogenaamd een onopvallende plaats in te nemen, om zogenaamd achter de schermen te blijven en toch heel veel geneugten en plezier te hebben op kosten van het volk. Politiek in Suriname bedrijven islevert je heel veel op, maar  waar gaan wij als natie naar toe?
Kadi Kartokromo
