Het suïcideprobleem (zelfdoding) in Nickerie?

Het district Nickerie heeft de afgelopen week veel aandacht van de nationale pers getrokken in negatieve zin. Een ophanging, het innemen van vergif, een schietincident op de Corantijnrivier met een dode. Terwijl deze droevige gebeurtenissen in Nickerie plaatsvinden, gaat het normale leven rustig door. Familie, vrienden en buren gaan naar het crematie-oord en nemen op emotionele wijze afscheid van hun geliefden. Bij de naaste familie blijft de overledene lang in hun gedachten voortleven. Bij de rest is het na enkele dagen weer een afgesloten hoofdstuk. Ruim twee jaar terug heeft professor Chan Choenni een diepgaand onderzoek verricht over o.a. zelfdoding (wetenschappelijk wordt de term “suïcide” gebruikt). Dit onderzoek is gedaan op verzoek van Stichting Sahara door de professor Chan Choenni. Ik ben bijzonder blij dat deze wetenschapper een goed wetenschappelijk onderzoek verricht heeft, welke hij in een goed boek vastgelegd heeft. Dit boek moet niet in de boekenkast blijven van de lezers, maar door beleidsmakers, politici, journalisten, programmamakers van televisie (o.a. denk ik aan het programma ‘Apna Apna Khayaal’) besproken worden. Wij moeten ook durven over deze zeer gevoelige en tere onderwerpen te praten en ook adviezen uit te brengen. Als mens ben je geboren op deze aardbol om lang in ons midden te blijven. Laat de almachtige de beslissing nemen wanneer wij van deze aardbol moeten verdwijnen, maar wij moeten geen handelingen plegen om abrupt een einde te brengen aan ons leven en onze levensloop verkorten.
Uit de taboesfeer treden
Mensen zijn vaak niet geneigd over dit soort gevoelige onderwerpen te praten, terwijl, vooral zelfdoding een groot probleem is in Nickerie. Wij moeten durven te zeggen dat schoonmoeders nog steeds een belangrijke rol vervullen in een groot joint familiesysteem bij de Hindostanen. Schoondochters krijgen vaker niet die correcte behandeling van hun schoonmoeders. Bij nader onderzoek blijkt dat bepaalde zaken zich gaan ophopen en op een bepaald moment ziet men geen oplossingen meer en gaat men tot de “daad” over. Achteraf kunnen wij allerlei analyses geven, maar de persoon is niet meer op deze aardbol.
Ik wil slecht één case aan de orde stellen, waardoor lezers een goed idee kunnen krijgen hoe men soms tot suïcide overgaat. Een beeldschoon, jong meisje was leerling van de muloschool in Nickerie. Op een gegeven ogenblik raakte zij verliefd op een jonge man en de familie heeft toen dat meisje uitgehuwd. Twee jonge mensen getrouwd, maar ze zaten zonder inkomen. Een zwager van die jongen komt uit Parmaribo en zegt tegen hem dat hij voor hem een baan heeft in de goudvelden (in het binnenland). Hij gaat als machine-operator veel geld verdienen en hij kan in Paramaribo een gelukkig leven leiden met zijn vrouw. Zo gezegd en ook zo gedaan. De jonge man gaat met zijn jonge, beeldschone vrouw naar Paramaribo en gaat bij zijn zus en zwager inwonen, zoals afgesproken. Die zwager is rijk (zit in de goudbusiness) en heeft een groot huis. Huisvesting was dus ook geen probleem. De jongeman ging vol enthousiasme naar het binnenland. De zus van die jonge man was ook aan het werk. Zij was niet altijd thuis. De zwager had vanaf het begin slechte gedachten in zijn ‘mind’. Tijdens de afwezigheid van zijn vrouw en andere huisgenoten begon hij onbetamelijke voorstellen te doen aan de vrouw van zijn zwager. De jonge man keerde na enkele weken terug uit het binnenland en heeft ook veel geld van zijn zwager (de werkgever) gehad voor zijn arbeid. De jongedame heeft haar man gevraagd om terug te gaan naar Nickerie. Zij wilde niet daar blijven als haar man afwezig was. Verstandige mensen hebben soms een half woord nodig om een boodschap goed te begrijpen. De jongeman had zijn jonge vrouw goed begrepen en zij keerden terug naar Nickerie. Terug naar Nickerie, begon de ‘Mahabharata’ (familieruzie). De schoonmoeder (de moeder van de jongeman) wilde het fijne van de zaak weten. De jongedame moest elke dag verwijten aanhoren van de schoonmoeder. De rest van het verhaal, maar vooral de vernederende verwijten van de schoonmoeder aan de schoondochter laat ik voorlopig met rust. Die jonge, gezonde, beeldschone dame werd radeloos, reddeloos en redeloos en heeft toen zelfmoord (suïcide) gepleegd. Het was een pijnlijke en droevige gebeurtenis. Met deze case wil ik slechts aangeven dat er achter de schermen (coulissen) heleboel zaken afspelen die wij als buitenstaanders niet kennen en ook niet zullen begrijpen. Als districtscommissaris van Nickerie heb ik mij met enkele van deze casussen (suïcide) beziggehouden. Wij bekijken zaken, over het algemeen, zeer oppervlakkig en wij durven over bepaalde onderwerpen (vooral suïcide) niet te praten. De onheilstichters zijn nooit de schuldigen; zij zijn altijd heel “schoon”. Wij houden heel veel zaken in de taboesfeer. Wij moeten ook eerlijke analyses maken. Het jammerlijke is ook wel dat deze zaken zich vooral afspelen bij mensen die veelal op Hardeo Ramadhin lijken. Binnen een week hebben wij drie suïcidegevallen in Nickerie gehad. Het zijn allemaal mensen die op mij lijken. Wij moeten een landelijke actie voeren en willen de media ook vragen extra aandacht te besteden aan deze materie (suïcide). Armoede alleen kan niet de reden zijn van suïcide. Zijn er geen arme Marrons, zijn er geen arme Indianen, Javanen en Creolen in Suriname? Het suïcideprobleem, vooral onder de Hindostanen, is goed onderzocht door professor dr.Chan Choenni. Op de beleidsmakers, journalisten en programmamakers doe ik een verzoek om dit suïcideprobleem uit de taboesfeer te halen en een grote maatschappelijke discussie op gang te brengen. Het boek van prof. Chan E.S. Choenni met als titel: “Madad Sahára Saháyta, analyse en aanpak sociale problematiek onder Hindostanen in Suriname, Haarlem 2009”, kan als leidraad gebruikt worden.
Hardeo Ramadhin