Voor 1987 deed Japan aan commerciële walvisvangst. Daarna bleef het land wel op walvissen jagen voor zogenaamd ‘wetenschappelijk onderzoek’. Het is echter publiek geheim dat wetenschappers en milieuorganisaties Japan ervan verdenken dat het onderzoek als dekmantel fungeert voor commerciële vangst. Twee jaar geleden oordeelde het Internationaal Gerechtshof in Den Haag dat de walvisjacht niets met wetenschappelijk onderzoek te maken heeft. En daarmee is de drogreden juridisch ontmaskerd.
Suriname stemt tegen
Dichtbij huis, in Brazilië, kregen voorstanders afgelopen week voor het beschermen en in stand houden van de walvispopulatie in de wateren van Zuid-Amerika, een dreun. Op de vergadering van de International Whaling Commission (IWC) stemden 39 landen voor een walvisreservaat, 27 landen stemden tegen en 4 landen onthielden zich van stemming. Het reservaat komt er niet. Er was teveel tegenstand. Suriname was een van de tegenstemmers voor het reservaat. Ons land steunde Japan, de voorstander van de commerciële walvisvangst.
Dagblad Suriname vroeg Monique Pool, de oprichter van Green Heritage Fund Suriname 9 GHFS), hoe zij tegen deze ontwikkeling aankijkt. GHFS zet zich onder andere in voor dolfijnen die voorkomen in onze rivieren, maar ook voor de walvissen die voorkomen in onze territoriale wateren. “Al 20 jaar staat dit Zuidelijk Atlantisch Walvisreservaat op de agenda van de commissie”, zegt Pool. Er is besloten op basis van hoeveel geld we van Japan krijgen. De milieubeschermer zegt dat er eerder naar geld wordt gekeken in plaats dat principes en gedachten de boventoon voeren. GHFS bezoekt scholen en via publieke evenementen benadrukt de organisatie het leven in de zee van Suriname en over de zeezoogdieren, die er in leven. “We brengen het onder de aandacht van de mensen. We beseffen onvoldoende dat we onderdeel zijn van Zuid Amerika.” Pool legt uit dat het spotten van walvissen ook een winstgevende business is. “Walvis kijken levert geld op.”
“Het reservaat tussen Antarctica en Zuid Amerika is van groot belang. Walvissen hebben veel te verduren, er zijn schepen, vervuiling tot ver in Antarctica. De dieren zijn filter feeder, ze filteren het voedsel. Er zitten veel microplastic in hun lichaam en ze zijn bijna niet meer te eten. Het vet en blubber waaruit deze dieren bestaan, is ondertussen ook vervuild. De mensen van de Faroer eilanden, die ze vanwege traditie eten, krijgen gezondheidsklachten”, zegt Pool.
“Het is een opportunistische daad om vóór Japan te stemmen. Bovendien is Suriname het enige land in de Walviscommissie die een privé persoon als commissaris heeft zitten. Al de andere landen worden door topdiplomaten of experts vertegenwoordigd”, zegt Pool, die we ook kennen als kandidaat ‘CNN Hero’. Alleen Suriname heeft iemand uit de private sector als commissaris. Pool geeft aan dat we als land niet een standpunt innemen, maar kijken wat goed uitkomt op dat moment. “Door ons opportunisme kijken we niet naar de gevolgen op lange termijn.” Suriname is al vanaf 2004 lid van de Walviscommissie.
Pool ziet als oplossing dat de overheid zich schaart achter de landen van Zuid-Amerika voor de totstandkoming van het reservaat. “Vispopulaties staan wereldwijd onder druk en meer gaan vissen zal al maar desastreuze gevolgen hebben voor onze voedselzekerheid. We moeten meer bewust worden van de voordelen van het in stand houden van de zeezoogdieren in onze wateren.”
Ook voorvechter van dierenrechten Cynthia Ashruf is niet te spreken over het feit dat Suriname heeft tegen gestemd. “Suriname laat zich omkopen door Japan, door tegen te stemmen. We gaan voorbij aan het groter plaatje. Als de walvissen er niet meer zijn, hebben we een heleboel uit balans gebracht.” Ashruf geeft het voorbeeld van de ontbossing. “Ook bij de kaalkap ontbreekt een gedegen onderzoek naar welke dieren in die gebieden voorkomen. Alles wordt uitgeroeid en we gaan verder met leven, maar we vinden het vreselijk heet nu. Niemand vraagt zich af hoe het komt dat het zo heet is.”
Ashruf ziet ook een link met de onlangs aangenomen Wet Dierenwelzijn en het stemmen tegen een natuurreservaat voor walvissen. De dierenactiviste ziet de wet vooralsnog als een papieren tijger. “Men heeft niets te maken met het milieu, men wil alleen geld. Geld ten koste waarvan?”, vraagt Ashruf. Gelukkig geeft Ashruf zelf het antwoord. “Ten koste van alles, generaties.” Ashruf verwijst naar de giften van Japan. Japan gaf Suriname 1.8 miljoen US aan goederen. Het is in ieder geval gelukt om de voorstanders vooralsnog geen quorum te laten krijgen voor een optimale bescherming van de intelligente zeezoogdieren, de walvissen. De harpoens staan ondertussen klaar voor een nieuwe oogst uit de zee.
RB
