De Vereniging van Saamaka Gemeenschappen (VSG) ging woensdag richting het Kabinet van de Oresident, Chandrikapersad Santokhi, om een petitie voor de bescherming van het bos te overhandigen. “Mi matu, Mi Leti,” wat neerkomt op “mijn bos, mijn recht,” was hun slogan. De petitie werd ontvangen door een vertegenwoordiger van het Kabinet. Daarna zou de petitie worden overhandigd aan De Nationale Assemblee, waarna de groep zich ook richtte tot het kabinet van de vicepresident.
Al meer dan 250 jaar heeft het Saamaka-volk van Suriname het Amazone-regenwoud bewoond en behouden. Als Afro-afstammelingen hebben de Saamaka een nauwe sociale, culturele en spirituele band met het bos, en daarom is hun bestaan afhankelijk van gezonde bossen, rivieren en kreken.
Sinds de jaren zestig worden mensenrechten van de Saamaka voortdurend geschonden; door de massale ontheemding bij de aanleg van het brokopondo stuwmeer en illegale bezetting van hun leef- en woongebied door houtkap- en mijnbouw multinationals, mogelijk gemaakt door overheidsbeleid.
In 2007 oordeelde het Inter-Amerikaans Hof voor de Rechten van de Mens in het voordeel van de Saamaka en droeg de regering van Suriname op om de houtkap- en mijnbouwconcessies in de leef- en woongebieden van de Saamaka stop te zetten, het grondgebied af te bakenen en hun collectieve eigendomsrechten over het leef- en woongebied juridisch te erkennen.
Wij zijn inmiddels 17 jaar verder en de regering van Suriname heeft de gerechtelijke uitspraak van het Inter-Amerikaans Hof voor de Rechten van de Mens nog niet volledig nageleefd. De Saamaka worden steeds weer geconfronteerd met het schenden van hun rechten en de vernietiging van het bos is in rep tempo toegenomen.
Uit bos-monitoringsgegevens van Global Forest Watch en de Europese Commissie blijkt dat het jaarlijkse bosverlies in het Saamaka-gebied sinds 2007 vier keer is toegenomen.
Sinds maart vorig jaar zijn de Saamaka, vertegenwoordigd door de VSG, opnieuw begonnen met de strijd om de mensenrechten en het bos te verdedigen. Een 42,7 kilometer lange houtkapweg, bekend als de Palmerasweg, is aangelegd zonder de Saamaka voorafgaande en geïnformeerde instemming (FPIC), zoals vereist door de uitspraak van het Inter-Amerikaans Hof, te vragen. Eind vorig jaar was 376 hectare ontbost door commerciële houtkap. Die weg heeft het meest ongerepte bos blootgesteld aan willekeurige mijnbouw, houtkap en stroperij.
De Saamaka, vertegenwoordigd door de VSG, vraagt nu de nationale en de mondiale gemeenschappen en organisaties die zich inzetten voor de erkenning van de mensenrechten, inheemse en tribale volkeren en bosbehoud om naast de VSG te staan en de Surinaamse regering te verzoeken de uitspraak van het Inter-Amerikaans Hof voor de Rechten van de Mens volledig na te leven.
Zij vragen vier duidelijke acties;
stoppen met alle houtkap activiteiten langs de Palmerasweg;
een goede vrije voorafgaande geïnformeerde toestemming met de Saamaka gemeenschappen uit te voeren;
het implementeren van een sociale milieu en effectenstudie van de Palmerasweg en de houtkap concessies door een onafhankelijke instantie en
als laatst juridisch erkennen en vastleggen van de collectieve eigendomsrechten op het land, zodat de Saamaka de autonomie hebben om het bos duurzaam te beheren en de juridische middelen beschikken om hun levensonderhoud en cultuur te beschermen tegen toenemende bedreigingen.
SD
