Het Tweede Nationaal Congres tegen Discriminatie en Racisme (NCDR) in Nederland was op donderdag 20 juni 2024 in Nieuwegein/Nederland en had als titel ”Verbinding in verscheidenheid”. Het eerste Nationaal Congres tegen Discriminatie en Racisme was op 28 september 2023. De heer Rabin Baldewsingh- de Nationaal Coördinator tegen Discriminatie en Racisme – en de overige leden van NCDR hebben wederom ervoor gezorgd, dat er een goed congres is neergezet. De dagvoorzitter was mevrouw Sheila Sitalsing. Zij heeft op een goede wijze de gesprekken met de sprekers (de namen vindt u op de website van NCDR https://www.ncdrnationaalcongres.nl/speakers) gevoerd. Naast het plenaire gedeelte waren er diverse workshops en het slotdebat. NCDR wordt breed gedragen door de gekleurde inwoners van Nederland. Ook vele witte Nederlanders ondersteunen het werk van de NCDR. De deelnemers op het congres hebben naar voren gebracht, dat het werk van NCDR zeer belangrijk is en zeker de komende jaren voort gezet moet worden.
Samenwonen en Samenwerken in Nederland (verbinding in verscheidenheid)
Waarom worden gekleurde Nederlanders met een andere bril bekeken? Waarom is het zo moeilijk voor de overheid en het bedrijfsleven om (meer) gekleurde medewerkers in dienst te nemen en te behouden? Wat kunnen wij ( witte – en gekleurde mensen) doen om ervoor te zorgen, dat er diversiteit bij de overheid en het bedrijfsleven komt? Een mooie toekomst voor alle mensen in Nederland. De gekleurde mensen, die in Nederland al tientallen jaren wonen, voelen zich niet gewaardeerd en vinden dat zij niet gelijk worden behandeld bij het vinden van een baan of een woning. Binnen het Koninkrijk der Nederlanden moet iedereen gelijk behandeld conform artikel 1 van de Grondwet. Is het in de praktijk wel zo? Behandelt de overheid hun burgers in het Koninkrijk der Nederlanden gelijk? Worden de werknemers van de overheid en bedrijven in het Koninkrijk der Nederlanden gelijk behandeld en beoordeeld? Op deze vragen zullen verschillende antwoorden gegeven worden. De beleving is bij iedere groep of individu anders. De NCDR kan in Nederland hierin een goede rol vervullen, zodat er op den duur meer begrip voor elkaar komt en de inwoners van Nederland gaan beseffen, dat Nederland een multicultureel land is en dat de gekleurde mensen Nederland niet meer zullen verlaten. Voor de Caraïbische eilanden moet er ook een Coördinator tegen Discriminatie en Racisme aangesteld worden.
Gekleurde Nederlanders
In 1935 woonden een paar honderd gekleurde mensen in Nederland. Eind jaren ‘60 en begin jaren ‘70 nam het aantal gekleurde mensen in Nederland flink toe. De witte Nederlanders, de overheid en het Nederlandse bedrijfsleven hebben de gekleurde mensen (Nederlanders van Suriname en de Caraïbische eilanden) en de nieuwe Nederlanders (genaturaliseerd) vanaf de inschrijving in de basisadministratie van de gemeenten niet als Nederlanders beschouwd. In de gesprekken met de gekleurde Nederlanders kwam naar voren, dat de witte Nederlanders meer vertrouwen hebben in de mensen, die op hen lijken. De witte mensen vinden makkelijker en sneller een baan dan de gekleurde mensen. Wat is de echte reden, dat de witte Nederlanders hun reserves hebben tegen de gekleurde mensen? Komt het door hun kleur? Waarom zijn witte mensen bang voor de gekleurde mensen?
Bij sollicitaties zetten de managers en/of de HR-managers een andere bril op om de gekleurde persoon te beoordelen. De vooroordelen ten opzichte van de gekleurde personen spelen nog steeds een grote rol in Nederland. Bij autochtone kandidaten gaan de gesprekken heel anders aan toe. Kandidaten met een witte huidskleur worden sneller aangenomen.
Is de gekleurde medewerker/ster eenmaal in dienst, dan ondervindt de persoon belemmering in zijn/haar functioneren en in zijn/haar ontwikkeling binnen de overheid en het bedrijf.
De vooroordelen ten opzichte van de gekleurde personen spelen nog steeds een grote rol in Nederland. Etnisch profilering komt nog steeds heel vaak voor in Nederland.
Speelt de huidskleur een grote rol? Of zijn er andere zaken, die een rol spelen bij het werven van personeel. Om het antwoord op deze vragen te weten te komen is een gesprek met de werkgevers belangrijk. Die gesprekken moeten nu wel gevoerd worden.
Dialoog tussen de witte – en de gekleurde mensen
De dialoog tussen de witte – en gekleurde mensen moet nu echt op gang worden gebracht. Een aantal bedrijven en afdelingen van de overheid zal gevraagd worden mee te doen met de dialoog. Het doel is om de vooroordelen, die de overheid en bedrijven over de gekleurde mensen hebben, weg te werken. Het wordt wel een uitdaging om afdelingen van de overheid en bedrijven te vinden, die bereid zijn om de dialoog aan te gaan. De dialoog is wel een effectieve aanpak om de hardnekkige vooroordelen, die de overheid en bedrijven van de gekleurde mensen hebben, geleidelijk aan te laten verdwijnen.
Er zal een team worden samengesteld, dat op bezoek zal gaan bij de overheid en bedrijven. De bevindingen van de gesprekken zullen met de deelnemers worden gedeeld.
Dennis Lapar (Fotograaf foto: Hans Lachman)
Directeur van Stichting Overdracht van Kennis en Ervaring (OKE) in Nederland/BuitenlandEmail: [email protected]
